Z pracownikiem chorym należy przeprowadzić z rozmowę wyjaśniającą ze zwróceniem uwagi na to, że powinien zdawać sobie sprawę, iż przychodząc w takim stanie do pracy, naraża na zarażenie współpracowników.
Chorobę u pracownika rozpoznaje lekarz a nie pracownik służby bhp
Jeśli pracownicy administracyjno-biurowi jednego z wydziałów zgłosili do komórki bhp problem podejrzenia występowania u jednego z pracowników choroby zakaźnej (grzybicy) to kierownik chorego pracownika (pracodawca albo pracownik służby bhp), powinien zgłosić problem lekarzowi medycyny pracy sprawującemu opiekę zdrowotna nad pracownikami zakładu.
Podobnie należy zwrócić uwagę jego współpracownikom na konieczność zachowania odpowiednich środków higieny, w szczególności unikania kontaktu bezpośredniego z chorym i nieużywania wspólnych ręczników, ściereczek, czy tym podobnych przyborów (mogących mieć kontakt z chorą skórą), przez które grzybica może być przenoszona.
Zgodnie z zapisami rozporządzenia ministra zdrowia z 10 lipca 2006 r. w sprawie wykazu prac, przy wykonywaniu których istnieje możliwość przeniesienia zakażenia na inne osoby (Dz.U. nr 133, poz. 939) – rozporządzenie ma status nieobowiązującego, ale z powodu braku nowego należy nim się posługiwać – pracodawca podejrzewający chorobę zakaźną u pracownika, ma obowiązek skierowanie go na badania na koszt firmy.
Pamiętać należy również, że grzybica nie jest chorobą zawodową dla pracowników biurowych (art. 2351 Kodeksu pracy), a także o tym, że pracodawca nie ma podstawy prawnej na skierowanie pracownika na dodatkowe badania lekarskie, oprócz badań wynikających z art. 229 Kodeksu pracy i ww. rozporządzenia.
Jednakże , gdy sprawy nie wyjaśni sam chory, a także dla prawidłowej atmosferze w biurze, pracodawca może skorzystać z zapisu art. 207 Kodeksu pracy, zgodnie z którym ponosi on odpowiedzialność za stan bhp w zakładzie pracy oraz jest obowiązany chronić zdrowie i życie pracowników przez zapewnienie bezpiecznych i higienicznych warunków pracy przy odpowiednim wykorzystaniu osiągnięć nauki oraz techniki, i na tej podstawie skierować pracownika na dodatkowe badania lekarskie. Skorzystanie z takiej możliwości daje orzeczenie Sądu Najwyższego (Wyrok Sądu Najwyższego z 18 grudnia 2002 r.; I PK 44/02), zgodnie z którym: "orzeczenie stwierdzające stan zdrowia pracownika zachowuje aktualność w okresie w nim wymienionym, jednak staje się nieaktualne w przypadku wystąpienia w tym okresie zdarzeń, które mogą wskazywać na zmianę stanu zdrowia pracownika".
Na podstawie wyników badań (w tym specjalistycznych) lekarz medycyny pracy podejmie odpowiednie działania i powinien przekazać pracownikowi oraz pracodawcy wymagane wskazania higieniczne.
Podstawa prawna:
- art. 207, art. 229, art. 2351 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.),
- art. 5 – 10, art. 27 ustawy z 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi (tekst jedn.: Dz.U. z 2013 r. poz. 947),
- rozporządzenie ministra zdrowia z 10 lipca 2013 r. w sprawie zgłoszeń podejrzenia lub rozpoznania zakażenia, choroby zakaźnej lub zgonu z powodu zakażenia lub choroby zakaźnej (Dz.U. z 2013 r. poz. 848),
- rozporządzenie ministra zdrowia i opieki społecznej z 30 maja 1996 r. w sprawie przeprowadzania badań lekarskich pracowników, zakresu profilaktycznej opieki zdrowotnej nad pracownikami oraz orzeczeń lekarskich wydawanych do celów przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. nr 69, poz. 332 ze zm.).
Zobacz także:
Zaloguj się, aby dodać komentarz
Nie masz konta? Zarejestruj się »
