Obecnie choroby zawodowe narządu głosu i słuchu stanowią istotny problem medyczny, społeczny i ekonomiczny. To one decydują o dynamice i strukturze chorób zawodowych w Polsce, plasując się na czołowych miejscach.
Schorzenia narządu głosu przez kilka lat zajmowały pierwsze miejsce na liście chorób zawodowych, wykazując największą dynamikę wzrostu. Największe problemy zdrowotne z narządem głosu mają:
Nie jest to oczywiście lista zamknięta. Od kilkunastu lat na całym świecie przybywa bowiem zawodów, w których głos staje się podstawowym narzędziem pracy. Obecnie szacuje się, że nawet 90% zawodów wymaga stałej wymiany informacji za pomocą głosu.
Wśród pracowników edukacji schorzenia narządu głosu stanowią aż 97,7% ogółu wykrywanych chorób zawodowych. Warto podkreślić, że główne jednostki chorobowe, rozpoznawane w trakcie szczegółowych badań laryngologicznych w krtani, to w kolejności:
dysforie hyperfunkcjonalne – 41%,
guzki głosowe – 29,6%,
inne zmiany przerostowe – 9,5%,
polipy i torbiele – 8,6%,
porażenia fałdów głosowych – 5,7%.
Zaburzenia głosu w początkowym okresie mają charakter czynnościowy i są odwracalne.
Objawami niedyspozycji głosowej są:
- nadmierna suchość gardła i krtani,
- okresowa lub przedłużająca się chrypa, trudność w mówieniu głosem niskim i wysokim,
- załamywanie się głosu, okresowy bezgłos,
- zmiana barwy głosu,
- częste odchrząkiwanie,
- uczucie drapania w gardle, pokasływanie.
Pierwsze objawy dysfunkcji głosu najczęściej pojawiają się w drugim roku pracy oraz po blisko 10–15 latach.
Najczęstszymi przyczynami
zaburzeń głosu są:
- przedłużony czas pracy głosem oraz nadmierny wysiłek głosowy,
- praca w hałasie (zwłaszcza w klasach początkowego nauczania),
- nieodpowiednie warunki akustyczne pomieszczeń pracy,
- niewłaściwe warunki klimatyczne pomieszczeń (suche, przegrzane, zapylone),
- częste infekcje dróg oddechowych w środowisku pracy,
- czynniki stresowe i czynniki natury psychologicznej,
- brak wyposażenia w aparaturę nagłaśniającą w salach skupiających większą liczbę słuchaczy.
dr Halina Ćwirko, specjalista II stopnia medycyny pracy i organizacji ochrony zdrowia, honorowy prezes Polskiego Towarzystwa Ergonomicznego
Zobacz także: