Masowo wysyłana informacja handlowa (spam) jest nielegalna

Etymologia słowa SPAM jest dość interesująca. SPAM, to nazwa konserwowej mielonki wieprzowej produkowanej nieprzerwanie od lat 30. XX wieku przez jedną z amerykańskich firm spożywczych. Prawdopodobnie sam termin nigdy nie trafiłby do masowej świadomości, gdyby nie pewien skecz Monty Python’a. W trakcie wizyty w restauracji, okazuje się, że nie można zjeść niczego, co nie zawierałoby w sobie mielonki – właśnie tytułowego SPAM-u.

SPAM możemy podzielić na dwie kategorie – komercyjny, niekomercyjny. Pod pojęciem SPAM-u niekomercyjnego kryją się m.in. najróżniejsze łańcuszki szczęścia, życiowe mądrości, zabawne historie. Uważniej warto przyjrzeć się mailom o charakterze komercyjnym, czyli najróżniejszym ofertom, których znaczne ilości znajdujemy codziennie w naszych skrzynkach mailowych. A także mailom, które sami być może już wysyłamy, bądź zdecydowaliśmy się zlecić ich wysyłkę firmom zewnętrznym.

Czy warto własnymi siłami, bądź z pomocą innych firm, realizować działania polegające na wysyłce SPAM-u? Należy rozróżnić dwa procesy. Pierwszy, to wysyłka informacji handlowej w związku z zebraną od adresata zgodą. Powinna być ona w pełni dobrowolna i dotyczyć bezpośrednio wysyłki informacji handlowej drogą elektroniczną. Można poprosić klientów o wyrażenie takiej zgody w trakcie korzystania z oferowanych usług. Informacja handlowa wysyłana w związku z tak pobranymi adresami, nie powinna budzić niczyich wątpliwości. Może stać się również skutecznym narzędziem marketingowym.

Nie warto korzystać z przypadkowych baz danych. Nie zaleca się także prób stworzenia takich baz na własną rękę, a następnie pytanie potencjalnych klientów o zgodę na przedstawienie oferty. Są to działania na granicy prawa, o bardzo niskim stopniu efektywności.

Kiedy zdecydujemy się na wysłanie niezamówionej informacji handlowej musimy liczyć się z konsekwencjami prawnymi. Rozsyłanie SPAM-u stanowi wykroczenie, za które zgodnie z art. 24 ust. 1 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną grozi kara grzywny. Wymierza się ją w wysokości od 20 do 5 000 zł. Ściganie wykroczenia następuje na wniosek pokrzywdzonego, zatem o dopuszczalności ścigania przesądza wyłącznie wola osoby nękanej SPAM-em.

Dodatkowo, w myśl art. 10 ust. 3 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną rozsyłanie SPAM-u stanowi czyn nieuczciwej konkurencji w rozumieniu ustawy z 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. 1993 nr 47 poz. 211 z późn. zm.). Zgodnie z art. 18 ust. 1 konkurent, którego interes poprzez takie działanie został zagrożony lub naruszony może żądać: zaniechania niedozwolonych działań (czyli rozsyłania SPAMu), usunięcia ich skutków, złożenia oświadczenia o odpowiedniej treści i formie, naprawienia wyrządzonej szkody, wydania bezpodstawnie uzyskanych korzyści (czyli korzyści związanych np. z pozyskaniem poprzez wysyłkę SPAM-u nowych klientów) czy też zasądzenia odpowiedniej sumy pieniężnej na określony cel społeczny.

Poza tym, otrzymywanie niechcianych wiadomości może wywołać irytację wśród odbiorów masowych wysyłek. Jak podaje Kaspersky Lab wskaźnik zainteresowania tak wysyłaną ofertą kształtuje się na poziomie 0,01-0,05%. Nie jest to wynik zachęcający do tego typu działań.

Wysyłka niechcianych informacji handlowych jest zatem obarczona dużym stopniem ryzyka. Po pierwsze możemy zniechęcić do siebie potencjalnych klientów, a po drugie sprowokować pozwy sądowe, które mogą płynąć z dwóch stron – od adresata SPAM-u oraz od konkurencji.