Kradzież informacji w spółce

Zachowanie określone w art. 267 § 1 polega na bezprawnym uzyskaniu informacji. Przez to sformułowanie należy rozumieć nie tylko wejście we władanie nośnika, na którym zapisano informacje (kartki papieru, taśmy filmowej, karty pamięci, płyty CD), ale także skopiowanie zapisu informacji. Możliwe jest to już przez samo przepisanie, wykonanie kserokopii lub fotokopii, skopiowanie zapisu na nośniku komputerowym czy też tylko zapoznanie się z informacją w sposób umożliwiający jej zrozumienie.

Co ciekawsze i warte zauważenia, w przypadku przejęcia w posiadanie lub własność nośnika informacji lub skopiowania zapisu nie jest konieczne zapoznanie się przez sprawcę z treścią informacji. Nawet wtedy dokonana zostanie czynność określona jako przestępstwo z art. 267 § 1. Ponadto nie jest też konieczne, by sprawca miał realną możliwość zrozumienia treści informacji. Wystarczy, że dane urządzenie znajdzie się w niepowołanych rękach.

Nieuprawniony dostęp

Z kolei przepis art. 267 § 2 kk przewiduje odpowiedzialność karną za bezprawne uzyskanie dostępu do całości lub części systemu komputerowego (wewnętrznej sieci informatycznej, firmowej bazy danych itp.). Do takiej sytuacji dochodzi nie tylko w przypadku złamania zabezpieczeń chroniących taki system lub bazę (np. włamanie za pośrednictwem sieci Internet), ale także nieuprawnionego zalogowania się do takiego systemu, np. w przypadku wejścia w posiadanie hasła dostępu.

W § 3 tego przepisu określono przestępstwo polegające na zakładaniu i wykorzystywaniu urządzeń podsłuchowych w celu uzyskania informacji bez stosownego uprawnienia. Obydwa te przypadki uznać należy za kwalifikowane formy kradzieży informacji w spółce z o.o., albowiem zawinienie sprawcy jest w tych przypadkach znacznie większe.

Natomiast art. 296 § 1 kk przewiduje odpowiedzialność karną za przestępstwo tzw. nadużycia zaufania w obrocie gospodarczym. Jest ono zwane potocznie działaniem na szkodę firmy. Przestępstwo to może zostać popełnione jedynie przez określoną grupę podmiotów. Krąg tych podmiotów określony został poprzez:

• podanie treści obowiązków i uprawnień przysługujących sprawcy (tj. zajmowanie się sprawami majątkowymi lub działalnością gospodarczą),
• wskazanie podmiotów, dla których te obowiązki i uprawnienia mają być spełniane (osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej),
• wskazanie podstaw prawnych, na jakich dana osoba podejmuje obowiązki lub uzyskuje uprawnienia (przepis ustawy, decyzja właściwego organu, umowa).

Przykładowo, sprawcą tego przestępstwa może być członek zarządu spółki, prokurent, dyrektor finansowy, likwidator spółki, komplementariusz w spółce komandytowej, syndyk masy upadłościowej, wspólnik w spółce jawnej itd.