Opłata za zwielokrotnianie chronionych utworów

Dyrektywa 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 22 maja 2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym zezwala państwom członkowskim UE na ustanowienie tzw. opłat reprograficznych, czyli opłat za zwielokrotnianie chronionych utworów. Zebrane w ten sposób kwoty mają stanowić rekompensatę dla twórców, którzy ponoszą szkody na skutek nielegalnego kopiowania ich utworów.

Niemiecki sąd federalny rozpoznaje obecnie spory dotyczące godziwej rekompensaty za zwielokrotnianie chronionych utworów za pomocą wielu urządzeń, między innymi drukarki i komputera osobistego, szczególnie gdy urządzenia te są ze sobą połączone. Wnioski o wydanie orzeczenia prejudycjalnego dotyczące wykładni art. 5 i 6 dyrektywy 2001/29/WE zostały przedstawione w ramach sporów między niemiecką organizacją praw twórców \ a producentami drukarek, tj. firmami Kyocera, Epson i Xerox (C-457/11), Canon (C-458/11), Fujitsu (C-459/11) i Hewlett Packard (C-46/11).

Trybunał Sprawiedliwości uznał, że „pojęcie zwielokrotniania przy użyciu dowolnej techniki fotograficznej lub innego procesu przynoszącego podobny skutek obejmuje zwielokrotnienie dokonane za pomocą drukarki i komputera osobistego”. W takim przypadku państwa członkowskie są uprawnione do ustanowienia systemu – wprowadzenia opłat za zwielokrotnianie chronionych utworów – który umożliwi wypłacanie tantiem artystom za reprodukowanie ich działalności.

Źródło: Wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 27 czerwca 2013 r. w sprawach połączonych od C-457/11 do C-46/11