Artykuł 11 ust. 4. Ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (z 16 kwietnia 1993 r.) definiuje tajemnicę przedsiębiorstwa, jako nie ujawnione do wiadomości publicznej informacje techniczne, technologiczne, handlowe, organizacyjne przedsiębiorstwa lub inne informacje posiadające wartość gospodarczą, co do których przedsiębiorca podjął niezbędne działania w celu zachowania ich poufności.
Przykład
Zbigniew N. uruchomił produkcję w ramach własnej działalności gospodarczej, wykorzystując wiedzę, którą zdobył w poprzednim miejscu pracy. Były pracodawca skierował przeciw niemu sprawę do sądu o nieuczciwą konkurencję i przegrał (Wyrok SN z 3 października 2000 r., I CKN 304/00).
Sąd bowiem uznał, że tajemnicą przedsiębiorstwa są informacje techniczne, technologiczne, handlowe, organizacyjne i inne, które spełniają łącznie 3 warunki:
- nie są podane do publicznej wiadomości,
- mają wartość gospodarczą,
- i przedsiębiorca podjął starania, żeby zachować poufność.
W tym przypadku przedsiębiorstwo nie spełniło ostatniego warunku.
Według sądu, przedsiębiorca powinien był poinformować pracowników o potocznie zwanej tajemnicy przedsiębiorstwa, czyli poufnym charakterze wiedzy, techniki czy urządzeń, do których mają dostęp. Skoro to zaniedbał, to jego samego obciążają konsekwencje.