Przerywany czas pracy – za zgodą związków lub delegatów załogi

Kategoria: Czas pracy
Autor: Marek Rotkiewicz
Data: 28-11-2014 r.

Wszędzie tam, gdzie praca potrzebna jest np. przez jakiś czas rano, a potem dopiero późnym popołudniem zwykły system czasu pracy, zakładający ciągły bieg czasu pracy od rozpoczęcia pracy do jej zakończenia nie sprawdza się – powoduje wprost zwiększone koszty zatrudnienia. Czasami wystarczy wprowadzenie 1-godzinnej przerwy niewliczanej do czasu pracy. 

Stosowanie systemu przerywanego czasu pracy może być szczególnie korzystne wtedy, gdy np.:

  • działalność pracodawcy związana jest z bardzo dużym natężeniem pracy rano (od 8.00 do 11.00) i późnym popołudniem (od 16.00 do 19.00), zaś w środku dnia obłożenie pracą jest kilkakrotnie mniejsze (pracodawca zatrudnia kilkanaście osób, z czego tylko dwie potrzebne są w środku dnia).
  • pracodawca zatrudnia pracownika (kierowcę) po to, by dowoził pracowników na teren budowy i przywoził ich po zakończeniu pracy.

Za czas przerwy należy się połowa pensji przestojowej

Przerywany system czasu pracy pozwala na wprowadzenie w ciągu dnia jednej przerwy w pracy, nie dłuższej niż 5 godzin. Przerwa nie jest wliczana do czasu pracy, a pracownik może swobodnie nią dysponować. Za jej czas pracownikowi przysługuje jednak prawo do wynagrodzenia w wysokości połowy wynagrodzenia należnego za czas przestoju.

W przypadku kierowców zatrudnionych w transporcie drogowym (oraz w przewozach na potrzeby własne) przerwa także zasadniczo nie może przekraczać 5 godzin. Może być dłuższa – jednak nie więcej niż 6 godzin – jeśli kierowca wykonuje przewozy regularne, a dobowy wymiar czasu pracy nie przekracza 7 godzin.

Wprowadza się w układzie zbiorowym lub w porozumieniu z delegatami załogi

Do sierpnia 2013 r. przerywany czas pracy mógł być wprowadzony jedynie w układzie zbiorowym pracy, ale już nie w regulaminie pracy czy umowie o pracę. Brak układu zbiorowego wykluczał wprowadzenie tego systemu, a zatem mało który z pracodawców mógł skorzystać z tej możliwości.

Jedynie u pracodawcy będącego osobą fizyczną, prowadzącego działalność w zakresie rolnictwa i hodowli, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, ten system czasu pracy mógł być stosowany na podstawie umowy o pracę (pracownikowi przysługiwało wówczas wynagrodzenie za czas przerwy tylko wtedy, gdy wynikało to z umowy o pracę). Szersza możliwość stosowania tego systemu dotyczyła również kierowców.

Obecnie, po wejściu w życie 23 sierpnia 2013 r. nowelizacji Kodeksu pracy (tzw. elastycznego czasu pracy), system przerywanego czasu pracy wprowadza się, jak przed zmianą przepisów – w układzie zbiorowym pracy, lub w:

  • porozumieniu zawieranym z zakładową organizacją związkową (jeżeli nie jest możliwe uzgodnienie treści porozumienia ze wszystkimi zakładowymi organizacjami związkowymi, pracodawca uzgadnia treść porozumienia z organizacjami związkowymi reprezentatywnymi w rozumieniu art. 24125 Kodeksu pracy) albo
  • porozumieniu z przedstawicielami pracowników wyłonionymi w trybie przyjętym u tego pracodawcy – jeżeli u pracodawcy nie działają związki zawodowe.

Nadal nie można natomiast wprowadzać tego systemu w umowie o pracę z pracownikiem, który ma być objęty przerywanym czasem pracy.

Marek Rotkiewicz

Zaloguj się, aby dodać komentarz

Nie masz konta? Zarejestruj się »

Zobacz także

30 najciekawszych pytań z prawa pracy

pobierz

Różnicowanie wynagrodzeń na takich samym stanowiskach

pobierz

Dokumentacja pracownicza

pobierz

Pracownik może krytykować decyzje szefa, ale nie jego osobę

pobierz

Polecane artykuły

Array ( [docId] => 36127 )
Array ( [docId] => 36127 )