Praca w godzinach nadliczbowych, ze względu na szczególne potrzeby pracodawcy, nie może przekraczać w ciągu roku 150 godzin.
Ograniczenie to nie dotyczy jednak godzin nadliczbowych przepracowanych w związku z :
Z tych powodu pracownicy mogą świadczyć pracę nadliczbową w wyższym wymiarze.
Zapis w układzie, regulaminie lub umowie
Przy czym w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w umowie o pracę, jeżeli pracodawca nie jest objęty układem zbiorowym pracy lub nie jest obowiązany do ustalenia regulaminu pracy, dopuszczalne jest ustalenie innej liczby godzin nadliczbowych w roku kalendarzowym niż wyżej określona.
Maksymalna liczba nadgodzin jest wówczas wyznaczona jest pośrednio przez 48-godzinny tygodniowy limit pracy. Oznacza to, że liczba godzin nadliczbowych w żadnym wypadku nie może przekroczyć 416 godzin na dany rok kalendarzowy (52 tyg. w roku x 8 godz. = 416 godz.).
Różne grupy pracownicze – ta sama ochrona
Przepisy Kodeksu pracy nie zakazują wprost wprowadzenia u jednego pracodawcy kilku limitów pracy nadliczbowej w roku kalendarzowym dla różnych grup pracowników. Niemniej jednak patrząc na konstrukcję przepisów, które ustalają jeden limit pracy nadliczbowej w roku kalendarzowym dla wszystkich pracowników, można wyciągnąć wniosek, iż u jednego pracodawcy powinien obowiązywać jeden limit.
Za takim stanowiskiem przemawia również fakt, iż odmienne określenie limitu pracy nadliczbowej w roku kalendarzowym dla różnych grup pracowników może wpływać na różne traktowanie pracowników w zakresie ich prawa do ochrony, którą określenie limitu pracy nadliczbowej wprowadza.
Z tych też względów, podwyższenie limitu godzin pracy nadliczbowej w roku kalendarzowym powinno dotyczyć wszystkich zatrudnionych w zakładzie pracowników (a nie jedynie wybranej ich grupy).
Podstawa prawna: art. 151 § 3 i 4 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94, ze zm.).
Joanna Kaleta
Zobacz także: