Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 14 kwietnia 2009 r. (sygn. akt III PK 6/08) stwierdził, że dopuszczalne jest wprowadzenie w umowie o pracę ograniczenia podejmowania przez pracownika dodatkowego zatrudnienia (poprzez wprowadzenie odpowiedniego zakazu albo obowiązku uzyskania zgody pracodawcy na takie zatrudnienie), o ile takie ograniczenie ma uzasadnienie w rzeczywistym interesie zakładu pracy. Według Sądu Najwyższego ograniczenie takie wynika z obowiązku dbania o dobro zakładu pracy (art. 100 § 2 pkt 4 k.p.).
Niestety nie ma jednoznacznej recepty w jaki sposób oceniać czy interes zakładu pracy uzasadnia zakaz dodatkowego zatrudnienia. Ocena taka musi być dokonywana w oparciu o okoliczności konkretnego przypadku, w szczególności rodzaj wykonywanej pracy, ale też rodzaj i wymiar czasu dodatkowego zatrudnienia.
