Niezdolnemu do pracy zwykle nie trzeba szukać innego stanowiska

Pracodawcy nie wolno dopuścić do pracy pracownika bez aktualnego orzeczenia lekarskiego stwierdzającego brak przeciwskazań do pracy na określonym stanowisku. Zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego, aktualnym orzeczeniem lekarskim w rozumieniu art. 220 § 4 jest orzeczenie stwierdzające stan zdrowia pracownika w dacie, w której ma być dopuszczony do pracy (wyrok SN z 18 grudnia 2002 r., I PK 44/02; OSNP 2004/12/209). Jeżeli zatem pracownik po powrocie ze zwolnienia lekarskiego otrzymał orzeczenie lekarskie stwierdzające, że jest niezdolny do pracy na dotychczasowym stanowisku, nie można go dopuścić do jej wykonywania.

Jeśli niezdolność do dotychczasowej pracy, stwierdzona orzeczeniem lekarskim, wystąpiła na skutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej, a pracownik nie został uznany za ogólnie niezdolnego do pracy, to pracodawca jest zobowiązany do przeniesienia pracownika do innej, odpowiedniej pracy.

Jeżeli jednak pracownik jest niezdolny do pracy z innych powodów, pracodawca nie ma obowiązku przenoszenia pracownika na inne stanowisko, chociaż oczywiście może to zrobić. Jednak w sytuacji, gdy nie dysponuje wolnym stanowiskiem pracy, na które można byłoby przenieść pracownika, może wypowiedzieć mu pracę. W okresie wypowiedzenia należy zwolnić podwładnego z obowiązku świadczenia pracy z zachowaniem prawa do wynagrodzenia.

Pracodawca i pracownik mogą też rozwiązać umowę o pracę w drodze porozumienia na warunkach przez nich ustalonych.