Pracodawca, który nie ma pisemnej zgody pracownika na wykonywanie przez niego dodatkowych obowiązków bez podwyżki, może zostać zmuszony przez sąd do wypłaty dodatkowego wynagrodzenia (I PK 185/09).
Gdy pracodawca zleca pracownikowi na stałe dodatkowy rodzaj pracy obok wykonywania obowiązków wynikających z umowy o pracę, wymaga to:
- podwyższenia wynagrodzenia pracownika, stosownie do rozmiaru dodatkowych obowiązków albo
- wypowiedzenia zmieniającego warunki zatrudnienia (w przypadku powierzenia dodatkowych obowiązków bez podwyższenia wynagrodzenia).
Tak orzekł Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z 11 lutego 2010 r. (I PK 185/09). To orzeczenie dotyczyło następującego stanu faktycznego. Kazimiera W. była zatrudniona w jednej ze spółek na stanowisku magazyniera. Do jej obowiązków wynikających z umowy o pracę należało m.in.:
- wydawanie narzędzi z magazynu i ich odbieranie pod koniec dnia oraz
- przyjmowanie do magazynu materiałów zakupionych przez kierowców.
Ponadto pracownica, na podstawie ustnego polecenia prezesa zarządu, sprzątała pomieszczenia spółki o powierzchni około 200 m2.
Kazimiera W. domagała się od pracodawcy dodatkowego wynagrodzenia za sprzątanie (wykraczające poza umówiony rodzaj pracy). Jednak spółka nie wypłacała jej nic ponad wynagrodzenie wynikające z osobistego zaszeregowania na stanowisku magazyniera.
Pracownica skierowała więc pozew do sądu pracy, domagając się m.in. wynagrodzenia za wykonywanie dodatkowo innej pracy niż przewidziana w umowie o pracę. Gdy spór dotarł do Sądu Najwyższego, ten zarzucił pracodawcy, że wynagrodzenie wypłacane powódce w okresie, w którym wykonywała równolegle dwa rodzaje pracy (magazyniera oraz sprzątaczki), nie było adekwatne do ilości wykonanej przez nią pracy (pracodawca wynagradzał ją zgodnie z umową o pracę tylko za pracę magazyniera). A zatem nie odpowiadało ono kryteriom wynagrodzenia:
-
godziwego,
-
należnego za pracę rzeczywiście wykonaną,
-
odpowiadającego rodzajowi (rodzajom) wykonanej pracy z uwzględnieniem ilości i jakości świadczonej przez powódkę pracy.
Źródło: Wyrok SN z 11 lutego 2010 r., I PK 185/09
Grażyna Mazur
Zobacz także:
