Planowanie urlopu – nie uwzględnia się tylko 4 dni urlopu na żądanie

Planując urlop nie uwzględnia się 4 dni tzw. urlopu na żądanie – i to tylko z danego roku. Pracownik sam bowiem decyduje o terminie ich wykorzystania. Poza tym, cały urlop, który pracownik ma do wykorzystania – także zaległy – należy uwzględnić w planie urlopów.

Pracownik niepełnosprawny w stopniu znacznym lub umiarkowanym ma prawo do dodatkowych 10 dni urlopu w roku kalendarzowym. Pomimo, że np. w świadectwie pracy urlop ten wykazuje się w oddzielnym miejscu, to tak naprawdę ustalanie jego wymiaru i udzielanie nie różni się od zwykłego urlopu wypoczynkowego. Dlatego należy go uwzględnić go przy planowaniu urlopów na dany rok (dotyczy to także zaległego dodatkowego urlopu niepełnosprawnego). Nie trzeba go odrębnie oznaczać.

Pierwszy urlop - po dniu nabycia

Jeśli np. w styczniu pracodawca zatrudnia pracownika, dla którego będzie to pierwsza w życiu praca, będzie on nabywał prawo do 1/12 jego rocznego wymiaru urlopu po przepracowaniu każdego kolejnego miesiąca kalendarzowego. Tego pracownika również uwzględnia się w planie urlopów. Lepiej jednak nie planować mu w danym miesiącu więcej urlopu, niż mu aktualnie przysługuje. Inaczej pracodawca ryzykuje, że w razie sporu pracownik zażąda ekwiwalentu za udzielony „na kredyt” urlop. Może twierdzić, że było to dobrowolne zwolnienie, a nie urlop, który jeszcze mu wówczas nie przysługiwał. Podobne może być w przypadku udzielenia tzw. urlopu uzupełniającego przed terminem nabycia do niego prawa.

Podstawa prawna: