Późne zatrudnienie może pozbawić pierwszego urlopu

Autor: Szymon Sokolik

Data: 08-05-2015 r.

Pracownik w pierwszym roku swojej kariery zawodowej nabywa po 1/12 z rocznego wymiaru urlopu po przepracowaniu kolejnych miesięcy pracy. Za niepełne miesiące pracy nie będzie miał jednak urlopu. Takie są zasady nabywania tzw. pierwszego urlopu.

W pierwszym roku pracy za niepełny miesiąc zatrudnienia pracownik wcale nie nabywa urlopu. Jeśli więc np. pracownik zostanie zatrudniony 2 listopada i pracuje co najmniej do końca roku, nabędzie w pierwszym roku kalendarzowym jedynie 1/12 z rocznego wymiaru urlopu – choć faktycznie pracuje prawie 2 miesiące.

Jeśli zaś podejmie pracę 5 grudnia 2015 r., nie uzyska wcale urlopu za 2015 rok. Dopiero 1 stycznia 2016 r. nabędzie pełny przysługujący mu urlop za 2016 rok (czyli np. jeżeli jest zatrudniony na pełny etat i ma pracować do końca 2016 roku – 20 lub 26 dni, jeżeli ma pracować np. do końca czerwca – odpowiednio 10 lub 13 dni urlopu).

Może też okazać się, że pracownik wcale nie nabędzie u danego pracodawcy prawa do pierwszego urlopu wypoczynkowego (i prawa do ekwiwalentu pieniężnego za urlop). Będzie tak np. w sytuacji, gdy umowa zostanie zakończona już po 2 lub 3 tygodniach od jej zawarcia i strony nie będą już współpracowały (a pracownik wcześniej nigdzie nie pracował).

Jednak w takim przypadku te 2 lub 3 tygodnie pracy dolicza się do stażu pracy u kolejnego pracodawcy, jeśli w tym roku kalendarzowym pracownik podejmie jeszcze jakąś inną pracę.

Moment nabycia kolejnych części pierwszego urlopu
Dzień podjęcia pracy (przykładowo)	Dni nabycia prawa do kolejnych części urlopu
1 stycznia	31 stycznia, 28 (lub 29) lutego, 31 marca itd., aż do 31 grudnia*
5 stycznia	4 lutego, 4 marca, 4 kwietnia itd., aż do 4 grudnia (za okres 5–31 grudnia pracownik nie nabędzie urlopu)*