Osobie, która została zaliczona do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni roboczych w roku kalendarzowym. Prawo do pierwszego urlopu dodatkowego osoba ta nabywa po przepracowaniu roku po dniu zaliczenia jej do jednego z wymienionych stopni niepełnosprawności.
Przepisy ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych nie określają jak na wymiar urlopu dodatkowego pracownika niepełnosprawnego wpłynie zatrudnienie na część etatu. Niemniej jednak, ustawa określa, że w przypadku kwestii nieuregulowanych w jej treści należy stosować przepisy Kodeksu pracy, w tym regulacje dotyczące urlopów wypoczynkowych.
Niepełny etat – niepełny urlop wypoczynkowy
Obliczanie urlopu pracownika niepełnoetatowego należy zatem rozpocząć od dostosowania wymiaru urlopu do części etatu. W tym celu należy wziąć pod uwagę wymiar urlopu wypoczynkowego podstawowego i dodatkowego a następnie obniżyć go stosowanie do części etatu.
Pracownik ma prawo do:
- 20 dni urlopu – jeżeli staż pracy wynosi mniej niż 10 lat,
- 26 dni urlopu wypoczynkowego – w sytuacji gdy przepracował na umowie o pracę co najmniej 10 lat.
W przypadku urlopu dodatkowego pracownika niepełnosprawnego przysługuje on w pełnej wysokości już po roku pracy. Do roku pracy pracownik niepełnosprawny nie ma w ogóle do niego prawa.
W związku z tym, przyjmuje się, że po nabyciu uprawnień do dodatkowego urlopu, pracownik będzie miał prawo odpowiednio do:
- 30 lub
- 36 dni urlopu wypoczynkowego w roku.
Tak obliczony wymiar urlopu należy następnie dostosować do wysokości etatu.