Zgodnie z orzecznictwem Sądu Najwyższego, pracodawca może odmówić żądaniu pracownika ze względu na szczególne okoliczności, które powodują, że jego zasługujący na ochronę wyjątkowy interes wymaga obecności pracownika w pracy (wyrok SN z 28 października 2009 r., sygn. akt II PK 123/09). Zdaniem SN „pracownik nie może zatem rozpocząć urlopu na żądanie, dopóki pracodawca nie wyrazi na to zgody, czyli nie udzieli mu takiego urlopu. Wyraźne sprecyzowanie takich reguł korzystania z urlopu na żądanie uprawnia do stwierdzenia, iż mogą zdarzyć się sytuacje, w których pracodawca może odmówić uwzględnienia żądania pracownika, bowiem wymóg ustawowy udzielenia urlopu przez pracodawcę byłby zbędny, gdyby czynność pracodawcy w każdym przypadku miała sprowadzać się wyłącznie do akceptacji wniosku pracownika.”
Niemniej jednak należy pamiętać, że odmowa udzielenia urlopu na żądanie powinna być zawsze rozpatrywana indywidualnie. Nie można ustalić odgórnych przypadków, w których pracodawca może nie udzielić takiego wolnego.
Przykład:
Pracodawca w regulaminie pracy ustalił, że pracownicy nie mogą wnioskować o urlop na żądanie w okresie od 1 lipca do 31 sierpnia. Jest to sezon urlopowy, w którym pracodawca ma najwięcej zamówień i największe zapotrzebowanie na pracę. Taki zapis będzie jednak nieprawidłowy, gdyż każda odmowa udzielenia urlopu na żądanie powinna być rozpatrywana indywidualnie w oparciu o obiektywne kryteria.