Strony stosunku pracy mogą przewidzieć, że w ramach jednego etatu pracownik będzie wykonywał kilka różnych rodzajowo prac. Może też mieć wymienione w umowie o pracę dwa różne stanowiska, które zajmuje (np. dopuszczalny jest zapis umowny „pracownik jest zatrudniony na stanowisku „serwisanta-kierowcy”).
Wyszczególniając pracownikowi w ramach jednego etatu dwa stanowiska lub dwa rodzaje zadań, można wskazać w umowie, jaką część czasu pracy pracownik będzie wykonywał na jednym z nich, a jaką na drugim. Nie jest to jednak konieczne, a czasami może wręcz utrudniać elastyczne przydzielanie zadań.
2 funkcje bez określania wymiaru
Przykład: Pracownik został zatrudniony na stanowisku „magazyniera-ogrodnika”. Umowa nie określa jednak, w jakim wymiarze czasu pracy lub w jakich godzinach należy wykonywać każdą z tych funkcji. Dzięki temu pracodawca może swobodnie wydawać polecenia co do zajęcia się czynnościami ogrodniczymi czy pracą w magazynie. Nie ma wówczas żadnych przeszkód, aby pracownik przez dłuższy czas (np. kilka tygodni) zajmował się wyłącznie jedną z tych funkcji – jeśli takie są potrzeby zakładu.
Jeśli jednak pracodawcy bardzo zależy na ścisłym podziale zadań między oba stanowiska, można go dokonać. W takim przypadku pracodawca również może wyjątkowo (raczej z powodu szczególnych potrzeb, sporadycznie) przesuwać pracownika z jednego na drugie stanowisko w godzinach pracy na pierwszym z nich.
2 funkcje z określeniem wymiaru
Przykład: Pracownik ma następujący zapis w umowie o pracę:
„Praca na stanowisku konserwator/pracownik ochrony wykonywana jest w ramach równoważnego systemu czasu pracy, z zastrzeżeniem:
- praca na stanowisku pracownik ochrony – 3 dni w tygodniu po 12 godzin,
- praca na stanowisku konserwator – 1 dzień w tygodniu 4 godziny,
zgodnie z harmonogramem czasu pracy sporządzanym przez kierownika oddziału na dany okres rozliczeniowy”.
Zapis ten nie przeszkadza pracodawcy sporadycznie polecać pracownikowi drobniejszych prac konserwatorskich w godzinach, w których przypada praca na stanowisku ochrony. Takie prace mieszczą się bowiem w ramach rodzaju pracy zapisanego w umowie o pracę. Nie stanowi to więc pracy nadliczbowej ani nie powoduje jakichkolwiek innych konsekwencji. Jednak gdyby miało zdarzać się regularnie, warto rozważyć zmianę zapisu umownego.
Podstawa prawna: art. 22 § 1, art. 29 § 1 pkt 1, § 4, art. 42 § 2 i § 3, art. 94 pkt 2, art. 151 § 5, art. 154[1], art. 188 ustawy z 26 czerwca 1974 r. – Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz.U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zm.).
Monika Frączek, Szymon Sokolik
Zobacz także:
Na temat przypadku, gdy pracownik ma dwie umowy o pracę z jednym pracodawcą można przeczytać w miesięczniku Prawo pracy Personel od A do Z.
