Pracodawca ma prawo zawrzeć z pracownikiem umowę na czas:
- nieokreślony,
- określony lub
- wykonania określonej pracy.
Jeśli jednak strony dwukrotnie zawarły umowę na czas określony na następujące po sobie okresy, a przerwa między rozwiązaniem poprzedniej umowy a nawiązaniem kolejnej nie przekroczyła 1 miesiąca, to zawarcie kolejnej umowy na czas określony powoduje z mocy prawa zawarcie umowy na czas nieokreślony.
Przykład:
Pracodawca zatrudnił pracownika na czas 12 miesięcy. Po tym okresie strony zawarły kolejną umowę – tym razem na 4 lata. Pod koniec tej umowy pracodawca zaproponował pracownikowi, aby aneksem przedłużyli ją jeszcze o rok. Taki aneks będzie zawarciem kolejnej umowy na czas określony a co za tym idzie – umowa przekształci się z mocy prawa w umowę na czas nieokreślony. Nie ma tu znaczenia, że pracownik zgodził się na kolejną terminową umowę.
Nie ma natomiast przeszkód, aby bezpośrednio po rozwiązaniu umowy na czas nieokreślony zawrzeć z pracownikiem umowę o pracę na czas określony. Co więcej, można nawet za porozumieniem zmieniającym zmienić, w trakcie trwania stosunku pracy, rodzaj umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony na umowę na czas określony. Takie stanowisko zajął też Sąd Najwyższy.