Możliwe jest wypowiedzenie przez pracodawcę tych warunków pracy i płacy (art. 42 Kodeksu pracy), które w chwili złożenia oświadczenia nie obowiązują, ale według treści umowy o pracę jest pewne, że będą obowiązywać w nieodległej przyszłości, w szczególności w okresie wypowiedzenia (I PK 51/12).
Przekonała się o tym Barbara G., pracownica jednej ze spółek. Dnia 28 września 2009 r. otrzymała ona wypowiedzenie zmieniające, w wyniku którego obniżono jej wymiar etatu i wynagrodzenie. Te nowe warunki obowiązywały czasowo (od 1 stycznia 2010 r. do 30 września 2010 r.), a potem miał nastąpić powrót do stanu poprzedniego.
Jednak 24 września 2010 r. pracownica otrzymała kolejne wypowiedzenie zmieniające. Spółka zaproponowała jej od 1 stycznia 2011 r. zamiast pełnego etatu zatrudnienie w wymiarze 1/2 etatu i proporcjonalną do tego pensję.
Pracownica nie odrzuciła tych nowych warunków, ale jednocześnie zażądała przed sądem przywrócenia pierwotnych warunków zatrudnienia (sprzed pierwszego z wypowiedzeń zmieniających).
W toku procesu pracodawca usłyszał zarzut, że wypowiedzenie zmieniające z 2010 r. nastąpiło zbyt wcześnie. Powinno ono dotyczyć dotychczasowych warunków zatrudnienia. Spółka zaproponowała zaś pracownicy przejście z pełnego etatu na 1/2 w momencie, gdy ta wykonywała jeszcze pracę w niepełnym etacie na mocy wypowiedzenia zmieniającego z 2009 r. Miała rozpocząć ponownie pracę w pełnym wymiarze czasu pracy dopiero od 1 października 2010 r. A zatem 24 września 2010 r. spółka wypowiedziała jej nieistniejące jeszcze warunki pracy i płacy. Na tej podstawie sąd II instancji przywrócił Barbarze G. pierwotne warunki zatrudnienia. Wówczas pracodawca odwołał się do Sądu Najwyższego.
Sąd Najwyższy w wyroku z 5 lipca 2012 r. (I PK 51/12)nie zgodził się z rozstrzygnięciem sądu II instancji. Wskazał, że wypowiedzenie zmieniające dokonane 24 września 2010 r. było zgodne z prawem.
Źródło: Wyrok Sądu Najwyższego z 5 lipca 2012 r., I PK 51/12
Janusz Stacki
Zobacz także:
