Jak zostać sędzią piłkarskim

Experto24.pl

Fri, 18 May 2012 00:00:00 +0200

Uważasz się za eksperta piłki nożnej? Oglądając mecze piłkarskie często nie zgadzasz się z decyzją sędziego i twierdzisz, że Ty na jego miejscu postąpiłbyś inaczej? Nie narzekasz na swoją kondycję, a dodatkowo chciałbyś zarobić pieniądze, łącząc przyjemne z pożytecznym? Spróbuj swoich sił jako sędzia piłkarski.

Wymagania

Podstawowe wymagania, jakie musi spełniać kandydat na sędziego piłki nożnej to ukończenie 17 lat oraz posiadanie minimum średniego wykształcenia, albo uczęszczanie do szkoły ponadgimnazjalnej, która kończy się egzaminem maturalnym.

Osoba taka powinna posiadać również podstawową znajomość zasad gry w piłkę nożną, zaświadczenie lekarskie o braku przeciwwskazań do czynnego sędziowania oraz zaświadczenie o niekaralności.

Kandydaci niepełnoletni muszą posiadać dodatkowo zgodę rodzica lub opiekuna prawnego na udział w kursie.

Kurs sędziowski

Kiedy kandydat skompletował już wymagane dokumenty, musi pójść do okręgowego lub wojewódzkiego Związku Piłki Nożnej, gdzie przejdzie rozmowę kwalifikacyjną, która najczęściej jest sprawdzianem wiedzy ogólnej o futbolu.

Po pozytywnym zaliczeniu tego etapu, kandydat zostaje zakwalifikowany do udziału w kursie. Musi wtedy uiścić opłatę wpisową w wysokości ustalonej przez dany OZPN, w ramach której dostanie książkę „Przepisy gry w piłkę nożną” oraz podstawowe wyposażenie arbitra, czyli kartki i gwizdek. Kurs zakończy egzamin teoretyczny oraz test sprawnościowy, będący zwykle testem Coopera, czyli trwającym 12 minut biegiem na jak najdłuższy dystans.

Po ukończeniu kursu, dana osoba zostaje członkiem Polskiego Kolegium Sędziów. Początkowo będzie mogła ona sędziować spotkania najniższego szczebla polskich rozgrywek piłkarskich. Awans na wyższy poziom będzie możliwy dzięki prawidłowo wykonywanej pracy oraz zdaniu odpowiednich egzaminów na zakończenie sezonu ligowego.

Buty dla piłkarza

Experto24.pl

Fri, 18 May 2012 00:00:00 +0200

Aby zapewnić sobie komfort gry, a jednocześnie zmniejszyć ryzyko wystąpienia kontuzji, należy zakupić odpowiedni rodzaj butów piłkarskich. Przy wyborze tego typu obuwia sportowego należy przede wszystkim kierować się rodzajem nawierzchni, na której będzie ono używane. Ogólnie, buty dla piłkarzy dzieli się na lanki, wkręty, halówki oraz szutrówki.

Lanki

To od nich powinno zaczynać się przygodę z piłką nożną. Wykonane z tworzywa sztucznego tworzą zintegrowaną całość z korkami, które również zrobione są z tego samego materiału. Idealnie nadają się na twarde, suche murawy.

Zaletą tych butów jest waga. Lekka konstrukcja ułatwia wykonanie wszelkich, mniej i bardziej skomplikowanych, trików piłkarskich. Wadą lanków jest to, że przy uszkodzeniu jednego korka użytkownika czeka zakup nowej pary butów.

Wkręty

Wkręty to buty posiadające wymienne, wkręcane korki, które robione są najczęściej z metalu, aluminium lub twardej mieszanki tworzywa sztucznego. Przeznaczone są do gry na miękkich, trawiastych nawierzchniach. Mocno wbijają się w podłoże, dzięki czemu zapewniają dobrą przyczepność stopy, kiedy murawa jest mokra i zabłocona. Wkręty są odpowiednie dla dorosłych piłkarzy oraz starszych juniorów.

Absolutnie odradza się stosowanie tego rodzaju obuwia wśród młodych piłkarzy oraz dzieci, głównie ze względów bezpieczeństwa. W bezpośrednim starciu zawodników, wkręty mogą spowodować uszkodzenia nóg lub innych części ciała.

Halówki

Obuwie przeznaczone głównie do gry na parkietach w halach sportowych. Sprawdza się również na twardych boiskach, z nawierzchnią typu tartan, beton lub asfalt. Kupując halówki najlepiej wybrać te, których podeszwa wykonana jest z kauczuku.

Szutrówki (turfy)

Buty przystosowane do gry na sztucznych murawach oraz twardych, oblodzonych boiskach. Nazywane również śniegówkami, gdyż sprawdzają się również w czasie biegania po śniegu. Na podeszwie mają małe, gumowe koreczki, które zwiększają przyczepność do podłoża.

Co to jest zasada fair play

Experto24.pl

Fri, 18 May 2012 00:00:00 +0200

Szacunek dla przeciwnika, przestrzeganie przepisów gry danej dyscypliny sportu oraz dążenie do zwycięstwa bez uciekania się do różnego rodzaju oszustw – taka postawa powinna charakteryzować każdego sportowca. Zarówno na boisku, jak i poza nim. A wszystko w myśl zasady fair play.

Fair play czyli czysta gra

Zasada fair play to system wartości, jakimi powinien kierować się każdy, kto bierze udział we współzawodnictwie sportowym. To rodzaj postawy opierającej się na respektowaniu zasad obowiązujących w danej dyscyplinie sportu, a także uczciwości, szacunku i braku agresji wobec przeciwnika.

Pochodzenie zasady fair play

Historia zasady „czystej gry” sięga czasów starożytnej Grecji i pierwotnie związana była z etyką walki wojennej. Podczas popularnych igrzysk olimpijskich odwaga oraz dbanie o równe szanse stron walczących były wartościami nadrzędnymi w pojedynkach. Dlatego też do rywalizacji sportowej nie byli dopuszczani zabójcy, niewolnicy, kobiety oraz wszyscy obywatele, którzy naruszyli „Pokój Boży”.

Przed każdymi zawodami sportowcy składali przysięgę przed posągiem Zeusa, zobowiązując się do uczciwego przestrzegania reguł poszczególnych dyscyplin sportowych. Współczesna zasada fair play wykształciła się z kodeksu średniowiecznych rycerzy, który zakazywał wykorzystywania słabości przeciwnika oraz uciekania się do podstępu w celu wygrania walki.

Uczciwość ponad wszystko

Postępowanie zgodnie z zasadą fair play jest także uregulowane prawnie. Od 1963 roku funkcjonuje Międzynarodowy Komitet Fair Play. Co roku odznacza on sportowców, dla których zwycięstwo nie jest celem samym w sobie, osiąganym za wszelką cenę, ale wartością osiąganą dzięki ciężkiej i uczciwej pracy.

Wyposażenie piłkarza

Experto24.pl

Fri, 18 May 2012 00:00:00 +0200

Koszulka, spodenki, getry i buty to podstawowe elementy wyposażenia każdego piłkarza. Jednak, aby mówić o kompletnym zestawie sportowca uprawiającego piłkę nożną, musimy uzupełnić tę listę o kilka równie istotnych dodatków.

Ochraniacze

Ochraniacze są niezbędne w wyposażeniu każdego piłkarza, ponieważ zwiększają bezpieczeństwo podczas gry, jednocześnie zmniejszając ryzyko poważnych kontuzji, mogących wystąpić podczas bezpośrednich starć.

Dzielimy je na trzy kategorie: chroniące piszczel i kostkę, ochraniające tylko piszczel oraz tylko kostkę. Pierwsze dodatkowo dzielą się na: ze skorupą wykonaną z tworzywa sztucznego oraz pianki i ochraniacze żeberkowe z tkaniną.

Ochraniacze dobieramy według wzrostu, noszonego rozmiaru odzieży oraz części nogi, jaką chcemy najbardziej ochraniać.

Piłka

Obwód piłki powinien mieścić się w przedziale 68-70 centymetrów, a waga między 396 a 453 gramów. Nowoczesne futbolówki wytwarzane są ze skóry syntetycznej, z dodatkiem poliuretanu, który zmniejsza wchłanianie wody do wnętrza piłki; są one także zgrzewane termicznie.

Futbolówkę dobiera się odpowiednio do wieku piłkarza oraz jego umiejętności. Dla najmłodszych i początkujących graczy najlepszym wyborem jest piłka w rozmiarze 4. Pozostali piłkarze powinni kupować tzw. piątkę.

Torba sportowa

Uzupełnieniem wyposażenia piłkarza powinna być torba sportowa, która jest praktyczniejsza i pojemniejsza od zwykłego plecaka. Kupując torbę należy wybrać taką, która pomieści nie tylko strój i buty, ale również przybory do kąpieli, czyli żel lub mydło, ręcznik i klapki.

Dodatkowe wyposażenie

Piłkarz powinien pamiętać także o wrzuceniu do torby: zapasowych korków, klucza lub cążek do korków na ewentualność złamania lub zgubienia tej części obuwia.

Przydatny będzie również bandaż elastyczny, który może zostać wykorzystany nie tylko do usztywnienia kontuzjowanej części ciała, ale także do obwinięcia zbyt luźnych ochraniaczy.

Selekcja zawodników do drużyny narodowej

Experto24.pl

Fri, 18 May 2012 00:00:00 +0200

Rozpoczynając treningi piłki nożnej każdy niemal zawodnik marzy by w przyszłości zostać powołanym przez selekcjonera drużyny narodowej i móc reprezentować Polskę na arenach międzynarodowych. Aby tak się jednak stało, nie wystarczy tylko fakt posiadania przez piłkarza nieprzeciętnych umiejętności.

Obserwacja zawodników grających zarówno na polskich boiskach, jak i prezentujących się w rozgrywkach zagranicznych trwa niemal przez cały sezon. Na meczach pojawia się zwykle sztab asystentów trenera, złożony z drugiego trenera oraz osób odpowiedzialnych za poszczególne elementy gry, który dokumentuje obserwację za pomocą nagrań wideo i notatek pisemnych.

Sam selekcjoner na mecze udaje się przed każdym zgrupowaniem reprezentacji Polski. Wówczas też dokonywana jest dokładna analiza zebranego materiału oraz rozmowy. I to właśnie w ostateczności przekłada się na powołanie szerokiej kadry zawodników.

O powołaniu zawodnik zwykle dowiaduje się podczas rozmowy bezpośredniej lub telefonicznej z trenerem, czasem może otrzymać także drogą listowną dokument potwierdzający fakt wyboru do kadry.

Po otrzymaniu powołania zawodnicy zbierają się w wyznaczonym przez Polski Związek Piłki Nożnej miejscu, gdzie odbywa się kilku- lub kilkunastodniowe zgrupowanie. Wówczas to trener, na podstawie analiz i obserwacji formy zawodników, dokonuje ostatecznej selekcji zawodników, którzy będą mieli szansę wybiec na murawę podczas meczu międzynarodowego.

PZPN w rozgrywkach międzypaństwowych wystawia nie tylko drużyny seniorskie. Biało-czerwone barwy można zacząć reprezentować mając 14 lat. W Polsce istnieje następujący podział reprezentantów kraju: męskie do lat 14, U-15, U-16, U-17, U-18, U-19, U-20, U-21 oraz U-23; seniorskie reprezentacje mężczyzn i kobiet, reprezentacje kobiet do lat 19, do lat 17 i do lat 15; reprezentacja w piłce plażowej oraz trzy reprezentacje w piłce halowej: seniorska, do lat 21 oraz do lat 19.

Przewinienia i kary w piłce nożnej

Experto24.pl

Fri, 18 May 2012 00:00:00 +0200

Podczas pojedynku piłkarskiego dochodzi często do bezpośrednich starć między zawodnikami. Nieraz pozostają one niezauważone lub nie stanowią jakiegoś poważnego naruszenia przepisów. Jednak żaden piłkarz nie może czuć się bezkarnie na boisku. Za zachowanie niezgodne z ogólnie przyjętymi zasadami może zostać upomniany przez sędziego, a nawet wykluczony z gry.

Kary dla drużyny

W piłce nożnej za niesportowe zachowanie ukarana może zostać cała drużyna, jak i pojedynczy zawodnik. Za popełnienie faulu, w odniesieniu do całego zespołu, stosuje się kary w postaci rzutu karnego, rzutu wolnego lub rzutu rożnego dla zespołu piłkarza faulowanego.

Najczęściej za przewinienia związane z niebezpieczną grą, np. atak spodnią częścią stopy, czyli tzw. nakładka, zagrania „ośmieszające” przeciwnika, zagrania piłki ręką, przyznawany jest rzut wolny. Rzut rożny stosuje się, gdy piłka całym obwodem wyjdzie na aut za linią bramkową, natomiast karny przyznawany jest po faulu lub zagraniu ręką w obrębie pola karnego.

Kary indywidualne

Kartka w kolorze żółtym ma charakter upomnienia. Zawodnik może ją otrzymać za popełnienie takich przewinień jak m.in. brawurowy atak w nogi lub atak ciałem w przeciwnika przy piłce, co spowoduje jego upadek, celowe podstawienie nogi przeciwnikowi przy piłce, przytrzymanie przeciwnika za koszulkę, zagranie piłki ręką, próba wymuszenia rzutu karnego lub wolnego poprzez symulowanie przewinienia, używanie wulgaryzmów, celowe opóźnianie gry, krytyka decyzji sędziowskich. Żółta kartka jest także karą w przypadku gdy zawodnik, z powodu radości po zdobytej bramce, zdejmie koszulkę przebywając jeszcze na boisku.

Ujrzenie czerwonego kartonika przez zawodnika wiąże się z koniecznością opuszczenia placu gry. Dzieje się tak w przypadku, gdy zawodnik popełnia brutalny faul, zachowuje się gwałtownie, agresywnie, pluje na przeciwnika, pozbawia drużynę przeciwną bramki lub realnej szansy na zdobycie bramki, używa ordynarnego, obelżywego języka lub gestów. Również po otrzymaniu drugiej żółtej kartki w tym samym meczu piłkarz zobaczy czerwoną kartkę.

Nie każde niesportowe zachowanie piłkarza musi skończyć się karą, ale na pewno sędzia powinien zareagować choćby stosując ustną reprymendę wobec zawodnika.

Jakie zadania pełnią na boisku poszczególni gracze

Experto24.pl

Fri, 18 May 2012 00:00:00 +0200

Podczas spotkania piłkarskiego na murawę wybiega jedenastu zawodników, wśród których wyróżnić można bramkarza, napastnika, obrońcę i pomocnika. Każdy z nich ma określoną rolę do spełnienia.

Bramkarz

Piłkarz nazywany również golkiperem ma przede wszystkim uniemożliwić zdobycie gola zawodnikom drużyny przeciwnej. Bramkarz, jako jedyny piłkarz na boisku, ma prawo używać rąk podczas gry, zarówno w czasie obrony bramki, jak i rozpoczynania akcji ofensywnych. Jednak piłkę rękami może dotykać jedynie w obrębie pola karnego.

Strój bramkarza musi odróżniać go od pozostałych członków drużyny oraz od sędziego.

Bramkarz może wykonywać rzuty wolne oraz karne. Umiejętności golkipera przekładają się w dużej mierze na osiągnięcia całej drużyny, a nieraz to właśnie od jego postawy zależy wynik całego meczu.

Napastnik

To zawodnik najbardziej wysunięty w stronę bramki przeciwnika spośród całej drużyny. To na nim spoczywa największa odpowiedzialność za atak i zdobywanie bramek.

Można wyróżnić kilka typów napastników. Pierwszy to środkowy, wysunięty napastnik, który praktycznie wyłącznie odpowiada za strzelanie bramek. Nazywa się go również „szpicą". Drugi typ to cofnięty - drugi napastnik, którego rolą jest rozegranie piłki oraz wykonanie ostatniego podania. Musi też wracać do obrony i wspomagać pomocników. Ostatnim jest skrzydłowy - napastnik grający na prawej lub lewej stronie boiska. Odpowiada za dośrodkowanie piłki w pole karne przeciwnika oraz strzela bramki.

Pomocnik

To zawodnik grający w środku pola między atakującymi napastnikami a obrońcami. Wyróżnia się pomocników defensywnych, środkowych, ofensywnych, bocznych oraz cofniętych skrzydłowych.

Pomocnicy są odpowiedzialni za odbieranie piłki przeciwnikowi i rozpoczynanie akcji ofensywnej, rozgrywanie akcji zakończone podaniem do napastnika. Często też oddają bezpośrednie strzały na bramkę rywala.

Obrońca

W czasie gry odpowiada za obronę własnego pola karnego, zapobiegając atakom piłkarzy z przeciwnej drużyny. Wśród obrońców występują: środkowi obrońcy, boczni obrońcy oraz grający najbliżej własnej bramki, ostatni stoper.

Do gry ofensywnej obrońcy zazwyczaj włączają się podczas wykonywania stałych fragmentów gry, takich jak rzut rożny czy rzut wolny.

Jak piłkarz z innego kraju może zostać reprezentantem Polski

Experto24.pl

Fri, 18 May 2012 00:00:00 +0200

Tylko Polak, zgodnie z regulaminem Polskiego Związku Piłki Nożnej, może występować w piłkarskiej reprezentacji narodowej. Co w sytuacji, gdy wyróżniający się umiejętnościami piłkarskimi zawodnik z innego kraju zyska uznanie w oczach selekcjonera kadry narodowej i ten wyrazi chęć powołania go do drużyny? Sportowiec ten musi postarać się o uzyskanie obywatelstwa polskiego.

Warunki, aby otrzymać obywatelstwo polskie

Aby cudzoziemiec mógł zostać Polakiem musi spełniać jeden z dwóch warunków. Po pierwsze musi zamieszkiwać na terenie Polski co najmniej 5 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub posiadać prawo stałego pobytu.

Drugim wymaganiem jest pozostawanie przez co najmniej 3 lata w związku małżeńskim z osobą mającą obywatelstwo polskie, obwarowane posiadaniem podobnych zezwoleń jak w pierwszym przypadku.

O nadaniu obywatelstwa polskiego orzeka Prezydent RP.

Przypadki szczególne

W przypadku piłkarzy często dochodzi do sytuacji, w której oczekiwanie na nadanie polskiego obywatelstwa zostaje maksymalnie skrócone, aby mogli oni jak najszybciej wesprzeć narodową drużynę. Wówczas nadanie im obywatelstwa następuje w trybie przyśpieszonym, bez konieczności spełniania określonych warunków prawnych.

W ten sposób nastąpiła naturalizacja Emmmanuela Olisadebe. Pochodzący z Nigerii piłkarz pojawił się na polskich boiskach w 1997 roku, a trzy lata później prezydent Aleksander Kwaśniewski przyznał mu obywatelstwo, by Olisadebe mógł wspomóc biało-czerwonych na koreańskim Mundialu w 2002 roku.

Podobnie sytuacja miała się z Brazylijczykiem Rogerem Guerreiro, który dostał powołanie do kadry Leo Beenhakerra na finały Mistrzostw Europy 2008. Wówczas wniosek złożony do wojewody mazowieckiego 26 lutego 2008 roku został rozpatrzony w trybie przyśpieszonym, a obywatelstwo zostało piłkarzowi nadane dwa miesiące później.

Do uzyskania polskiego obywatelstwa upoważnia również posiadanie polskich korzeni. Ludovic Obraniak oraz Damien Perquis to piłkarze, którym obywatelstwo nadano z racji polskiego pochodzenia ich dziadków i pradziadków. W przypadku Eugena Polanskiego i Sebastiana Boenischa uzasadnieniem były narodziny samych piłkarzy lub ich rodziców na terenie Polski.

Jakie kontuzje najczęściej występują u piłkarzy

Experto24.pl

Fri, 18 May 2012 00:00:00 +0200

Prowadzone przez lata statystyki odnośnie liczby kontuzji i urazów sportowców w poszczególnych dyscyplinach sportowych potwierdzają fakt, że piłka nożna jest jednym z najbardziej kontuzjogennych sportów na świecie. Urazy są głównie wynikiem bezpośredniego kontaktu między zawodnikami, zwłaszcza podczas ostrych starć, rzadziej są konsekwencją przetrenowania czy kontaktu z piłką.

Najczęstsze kontuzje

Znaczącą rolę w podatności na urazy odgrywają indywidualne predyspozycje zawodnika. Piłkarz może posiadać dobrą technikę, ale jego organizm podczas wzmożonego wysiłku lub ostrych starć nie będzie zdawał egzaminu.

Najczęściej, ze względu na specyfikę gry, zawodnicy mają urazy nóg. Są to: naciągnięcia mięśni i stawów, stłuczenia, skręcenia kostek, naciągnięcia oraz zerwania więzadeł w kolanach oraz krwiaki. Rzadziej piłkarze odnoszą kontuzje polegające na zmiażdżeniu czy złamaniu kości.

Ogólnie, urazy kończyn dolnych stanowią od 75 do 93% kontuzji. Pozostałe to urazy głowy, szyi, kręgosłupa oraz rąk.

Zapobieganie

Całkowite wyeliminowanie prawdopodobieństwa wystąpienia kontuzji u piłkarza nie jest możliwe, ale dzięki przestrzeganiu kilku podstawowych zasad można zmniejszyć takie ryzyko.

Przede wszystkim liczy się dobrze przeprowadzona rozgrzewka, która przygotowuje układ krążenia do wzmożonego wysiłku, mięśnie do zwiększonego tempa pracy, a stawy do radzenia sobie z długotrwałym, bo nieraz ponad 90-minutowym, obciążeniem.

Ważna jest również pomeczowa czy potreningowa krótka przebieżka oraz ćwiczenia rozciągające, które także są pomoce w zapobieganiu wystąpienia kontuzji oraz skurczów mięśni.

Piłkarze zdecydowanie częściej odnoszą kontuzje podczas meczów, niż w czasie treningów.

Co to jest spalony, rzut wolny, rzut rożny, rzut karny

Experto24.pl

Wed, 09 May 2012 00:00:00 +0200

Rzut wolny, rzut rożny, rzut karny oraz spalony - to elementy potrafiące zdecydować o losach meczu. Oto, co musisz wiedzieć, gdy podczas oglądania spotkania piłkarskiego sędzia podyktuje jeden z tych rzutów lub odgwiżdże zawodnikowi spalonego.

Spalony

O pozycji spalonej w piłce nożnej mówi się, gdy zawodnik drużyny atakującej, w momencie podania do niego piłki przez zawodnika z jego drużyny, którą otrzymał zza pleców, znajduje się na połowie boiska przeciwnika i ma przed sobą lub równo ze sobą tylko jednego piłkarza z drużyny przeciwnej (którym niekoniecznie musi być bramkarz).

Natomiast sędzia nie odgwiżdże spalonego, gdy wykonywany jest rzut rożny, wyrzut piłki z autu lub od bramki, a także w sytuacji, gdy zawodnik otrzyma podanie od partnera z drużyny który jest przed nim lub od przeciwnika.

Przy spalonym arbiter główny często kieruje się wskazaniem sędziego bocznego. Jeśli potwierdzi on pozycję spaloną, sędzia prowadzący spotkanie dyktuje rzut wolny pośredni dla drużyny przeciwnej.

Rzut wolny

Wyróżniamy dwa rodzaje rzutów wolnych – pośredni (piłka musi przed wpadnięciem do bramki mieć kontakt przynajmniej z jednym zawodnikiem poza piłkarzem wykonującym rzut) oraz bezpośredni (piłkarz może strzelać od razu na bramkę przeciwnika).

Pierwszy jest odgwizdywany przez sędziego, gdy bramkarz złapie piłkę podaną przez zawodnika z własnej drużyny (dopuszczalne jest tylko złapanie piłki podanej do bramkarza głową). Drugi rodzaj rzutu wolnego wskazywany jest przez sędziego w sytuacji faulu lub dotknięcia piłki ręką.

Rzut rożny

Nazywany też kornerem, dyktowany jest w momencie, gdy futbolówka przekroczy całym obwodem linię końcową boiska po stronie przeciwnika, a ostatnim piłkarzem, który jej dotknął, był zawodnik drużyny broniącej. Wykonuje się go z pola różnego (małe pole w kształcie ćwiartki koła, znajdujące się w rogu boiska). Piłkarze z drużyny broniącej, w momencie wprowadzania piłki z rożnego, muszą znajdować się co najmniej 9,15 m od narożnika boiska.

Rzut karny

Odgwizdywany jest w sytuacji, gdy w polu karnym zostanie sfaulowany zawodnik z drużyny atakującej, lub gdy piłkarz z drużyny broniącej dotknie piłki ręką. Karny wykonywany jest z odległości jedenastu metrów od bramki.