Jak pielęgnować winobluszcz

Experto24.pl

Mon, 02 Jul 2012 00:00:00 +0200

Jednym z najpopularniejszych pnączy stosowanych w naszych ogrodach jest winobluszcz. Gdy widzimy stare domy, bramy parków obrośnięte soczyście zielonym winobluszczem, które jesienią przebarwiają się na czerwono-pomarańczowe, aż zazdrość nas bierze. Pielęgnacja winobluszczu wcale nie jest trudna.

Winobluszcz popularnie nazywany jest dzikim winem. Rośnie bardzo szybko, jego pędy dorastają nawet do kilkunastu metrów długości, a roczny przyrost to nawet dwa metry.

Winobluszcz jest raczej łatwy w pielęgnacji. Nie ma szczególnych wymagań co do gleby. Najlepiej czuje się na ziemi żyznej. Można wybrać dla niego miejsce zarówno słoneczne, jak i w cieniu. Jednak - zapewniając swojej roślinie więcej światła - sprawimy, że jesienią będzie się piękniej przebarwiać na czerwono.

Z tej samej rośliny możemy uzyskać kolejne sadzonki. Jak to zrobić? Wystarczy, że przysypiemy pnącza ziemią. Dzięki temu tej prostej czynności ukorzenią się.

Winobluszcz najpiękniej wygląda porą jesienną, gdy jego liście przebarwiają się w słońcu i mienią kolorami pomarańczowo-czerwonymi, aż po brąz.

Kwitnący winobluszcz ma małe zielone kwiatki, które po przekwitnięciu zmieniają się w niewielkiej wielkości owoce.

Mimo, że winobluszcz dobrze znosi przycinanie, to jego cięcie nie jest konieczne.

Roślina świetnie nadaje się do obsadzania ścian, altan, pergoli, pni drzew czy miejsc do zasłonięcia. Winobluszcz znosi zanieczyszczenie powietrza i suszę, dlatego z powodzeniem można sadzić go w warunkach miejskich i przy ogrodzeniach. Winobluszcz pnie się nawet po gładkich ścianach, szczególnie winobluszcz trójklapowy.

Winobluszcze ze względu na swe zalety, małe wymagania, szybki wzrost i piękny wygląd są bardzo chętnie sadzone w ogrodach. Stanowią nie tylko osłony, ale przede wszystkim ozdobę ogrodów.

Jak pielęgnować winogrona

Experto24.pl

Mon, 02 Jul 2012 00:00:00 +0200

Uprawa winorośli to nie tylko przyjemność, to także smaczne owoce i dodatkowo ozdoba Twojego ogrodu, ponieważ z tej rośliny możesz uformować ścianę, sadząc ją przy podporach czy kratkach. Możesz nią coś zasłonić lub po prostu użyć jako element swojego kącika wypoczynku.

Winogrona już od jakiegoś czasu cieszą się popularnością wśród ogrodników, ponieważ pojawiają się nowe odmiany, które świetnie rosną w naszym klimacie. Ze względu na to że jest to roślina wieloletnia trzeba rozsądnie wybrać dla niej miejsce. Najlepsze miejsce to nasłonecznione stanowisko, osłonięte od wiatru - może to być ciepła ściana czy ogrodzenie od strony południowej.

Po zakupieniu sadzonki należy wykopać dużo szerszy i głębszy niż doniczka dołek. Na dnie trzeba zadbać o drenaż, a następnie użyć ziemi próchniczej o odczynie obojętnym (nie kwaśnym). Winorośl nie lubi gliniastych, ciężkich podłoży. Lepiej radzi sobie na piaszczystym podłożu, ale wtedy podczas przedłużającej się suszy dobrze jest zadbać o jej podlewanie.

Winorośl ma rozległy system korzeniowy i wykazuje odporność na brak wody. Jednak młode posadzone dopiero sadzonki, należy podlewać codziennie.

W okresie od wiosny do czerwca można ją zasilać specjalnym wieloskładnikowym nawozem mineralnym do winorośli.

Winorośl lubi się piąć, dlatego można posadzić ją obok muru lub kratki. Winorośl w pierwszym roku życia nie wymaga przycinania, staje się to jednak niezbędne już od drugiego roku. Dzięki cięciu słabszych gałązek zwiększa się owocowanie winorośli.

Należy zawsze zadbać o ochronę winorośli przed zimą. Przez pierwsze 3-5 lat od posadzenia należy je ściółkować i okrywać. Dla winogron winnych i deserowych groźny jest mróz od -8°C, altanowe przemarzają przy -12°C.

Jak pielęgnować brzozę

Experto24.pl

Tue, 12 Jun 2012 00:00:00 +0200

Niektórzy zastanawiają się czy posadzenie brzozy na działce czy w ogrodzie to dobry wybór. Ale sam bajkowy wygląd kory brzozy, dzięki której rozpoznają ją nawet dzieci, przemawia za tym żeby ją mieć w zasięgu oka.

Brzoza jest drzewem wieloletnim, charakterystyczna jest dla niej oczywiście biała kora. Brzoza przechodzi kwitnienie wczesną wiosną wtedy pojawiają się na niej kotki. Drzewo to pięknie kontrastuje swymi barwami z innymi roślinami w ogrodzie. Jej zwisające gałązki zaopatrzone w drobne, zielone listki są dodatkowym walorem dekoracyjnym.

Uprawa brzozy nie jest trudna, sadzonki można zakupić w szkółkach, z nasion ciężko wyhodować drzewko.

Stanowisko dla swojej sadzonki musisz wybrać jasne i takie, które nie będzie ograniczało jej wzrostu, w zależności od gatunku. Brzoza nie ma wielkich wymagań co do podłoża, potrafi wyrosnąć i przetrwać nawet na piasku.

Młode brzozy należy podlewać. Jeśli zajdzie konieczność przycięcia, wykonaj ten zabieg późną jesienią lub z końcem zimy.

Znane są właściwości lecznicze brzozy.

Jeśli lubisz minimalną ilość roślin w ogrodzie, brzoza świetnie nadaje się do posadzenia w pojedynkę.

Ciekawsze gatunki brzozy to:

• brzoza brodawkowata, dorasta do 30 m. Młode sadzonki mają korę w kolorze brązowym, ale z czasem stają się również białe. Liście ząbkowane, u młodych roślin lepkie;
• brzoza niska osiąga 2-2,5 m. W Polsce jest pod ochroną. Ten gatunek ma kolor kory ciemnoszary, liście natomiast jasnozielone o jajowatym kształcie;

• brzoza karłowata, osiąga małe rozmiary do 1 metra wysokości i szerokości. Gatunek ten jest również pod ochroną. Liście są ciemno zielone, owalne, ząbkowane;
• brzoza omszona osiąga 20 m wysokości. Młode drzewka mają białą korę, z upływem czasu kora coraz bardziej pęka i łuszczy się co sprawia, że tej bieli jest mniej. Liście koloru zielonego, owalne, ząbkowane.

Jak pielęgnować świerk serbski

Experto24.pl

Sat, 02 Jun 2012 00:00:00 +0200

Świerk serbski to najszybciej rosnący gatunek świerka. Może osiągnąć do 30 m wysokości, ma wąską, strzelistą koronę. Możesz go wykorzystać do nasadzeń pojedynczych i luźnych grup lub do nie formowanych żywopłotów osłonowych. Pielęgnacja nie przysparza kłopotów.

Charakterystyka świerka serbskiego

Świerk serbski (Picea omorika) można posadzić w miejscu słonecznym, w półcieniu, ale także zniesie warunki miejskie. Świerk ten jest odporny na zanieczyszczenie środowiska, choroby i szkodniki. Bardzo dobrze znosi mrozy.

Gałęzie boczne są łukowato wygięte, drobne gałązki przewisają. Stare drzewa mogą zachować dolne gałęzie. Igły mają długość 10-20 mm, są dwubarwne, ciemnozielone na wierzchu od spodu niebiesko białe, miękkie, niekłujące. Szyszki są podłużne, o długości 3-6 cm; młode szyszki mają barwę ciemnofioletową, prawie czarną.

Odmiany świerka serbskiego

Picea omorika Nana to odmiana świerka serbskiego, wolno rosnąca, osiągająca w wieku 10 lat do 3 m wysokości. Pędy ma krótkie i sztywne. Igły natomiast są zagięte z wyraźnie widoczną, biało-niebieską spodnią stroną. Możesz posadzić ją w małym ogrodzie przydomowym, w ogrodzie skalnym na wrzosowisku, w pojemniku lub na cmentarzu. Wymagania co do podłoża i wilgoci przeciętne.

Odmiana świerka serbskiego Pendula jest troszkę inna, ciekawie wygląda w ogrodach posadzona pojedynczo. Ma wąski (do 1,5 m średnicy) płaczący pokrój, w wieku 30 lat osiąga około 10 m wysokości. Konary ma wygięte, giętkie, zwisające wzdłuż pnia. Igły długie, zielone, od spodu białawe. Wymagania glebowe i wilgotnościowe jak u odmiany Nana. Polecam ją do dużych ogrodów i parków, do sadzenia w widocznych eksponowanych miejscach.

Picea omorika Pimoko to jedna z najmniejszych form karłowych świerka serbskiego, miniaturowa, o gęstym, płasko-kulistym pokroju. Odmiana ta rośnie bardzo wolno, po 10 latach osiąga 0,3 m wysokości. Odpowiednia do sadzenia w ogrodach skalnych, wrzosowiskach i pojemnikach, które możesz umieścić na swoim tarasie lub balkonie.

Żywopłot z cisu i porzeczki alpejskiej

Experto24.pl

Sat, 02 Jun 2012 00:00:00 +0200

Istnieje naprawdę duży wybór roślin, które możesz wykorzystać przy zakładaniu żywopłotu. Należą do nich cis pospolity, pięciornik krzewiasty, porzeczka alpejska, jałowiec wirginijski.

Cis pospolity

Cis pospolity jest ciemnozielony i długowieczny. Zakładając z niego zieloną ścianę, zrobisz to raz na wiele lat, a może nawet dla następnego pokolenia. Jest to gatunek stworzony do cięcia. Potrafi się zregenerować po naprawdę drastycznych zabiegach. Możesz z niego uzyskać żywopłot do 4 m. Nadaje się też do tworzenia ogrodowych rzeźb. Cisy rosną bardzo powoli. Lubią podłoża żyzne i próchnicze, stale lekko kwaśne. Wybieraj dla nich stanowiska cieniste i półcieniste, nawet słoneczne gdy gleba będzie dostatecznie wilgotna. Igły są ciemnozielone w ciągu całego roku. Musisz wiedzieć, że wszystkie części rośliny są trujące, oprócz czerwonych osnówek nasion.

Pięciornik krzewiasty

Pięciornik krzewiasty nadaje się na formowane do 0,8 m wysokości płotki. Krzew kwitnie od początku czerwca do października. Najlepsze gleby dla niego to żyzne i przepuszczalne; roślina lubi podłoże dobrze utrzymujące wilgoć. Wybierz dla niej miejsce słoneczne lub półcień w swoim ogrodzie.

Porzeczka alpejska

Porzeczka alpejska daje się łatwo formować. Wysokość żywopłotu osiąga od 1,5 do 2 m. Roślina lubi gleby żyzne, lekko gliniaste i stale umiarkowanie wilgotne. Dla niej również wybierz stanowiska słoneczne i półcieniste. Liście ma ciemnozielone, natomiast jesienią zmieniają one barwę na kolor żółty. Porzeczki alpejskie z powodzeniem możesz posadzić pod koronami wysokich drzew, gdyż świetnie znoszą konkurencję innych roślin, większych od siebie.

Jałowiec wirginijski

Bardzo popularny jest jałowiec wirginijski Skyrocket, który dorasta do 8 m wysokości, nie przekraczając przy tym metra szerokości. Jałowiec jest srebrzysty i gęsty, a dzięki cięciu jeszcze bardziej się zagęszcza i kolor staje się intensywniejszy. Jeśli chcesz mieć żywopłot określonej wysokości, koniecznie musisz ścinać wierzchołki krzewów. Do uprawy jego odpowiednia jest każda ziemia ogrodowa byle niezbyt gliniasta i mokra. Stanowisko dla jałowca powinno być słoneczne.

Buk, ligustr, bukszpan - rośliny idealne na żywopłoty

Experto24.pl

Sat, 02 Jun 2012 00:00:00 +0200

Żywopłoty mają wiele zalet - chronią przed wiatrem, mogą dzielić ogród na przytulne zakątki, a co najważniejsze zajmują mało miejsca. Mogą to być wysokie płoty lub niskie obrzeża dywanów kwiatowych.

Buk

Buk zwyczajny świetnie nadaje się do tworzenia żywopłotu wysokiego nawet do 5 m wysokości. Liście buków pojawią się w maju, są jasnozielone, a jesienią przebarwiają się na żółte lub czerwonobrązowe. Zimą gałęzie są stalowo szare. Wymagają gleby żyznej, odrobinę gliniastej, ale niezbyt kwaśnej. Podłoże powinno być ciągle lekko wilgotne. Buk najlepiej posadzić w miejscu słonecznym lub w półcieniu.

Ligustr

Ligustr pospolity jako pojedynczy krzew ma luźny układ, po przycinaniu zagęszcza się, robi się zwarty i można zastosować go do założenia żywopłotu do wysokości około 3 m. Jest to roślina szybko rosnąca, można z niej formować efektowne bramki czy bryły. Krzew ten jest mało wymagający, znosi zarówno mrozy jak i suszę. Możesz go posadzić na każdym podłożu, żeby tylko nie było nadmiernie kwaśne. Stanowiska wybieraj słoneczne lub półcień. Liście są sezonowe, ciemnozielone, nie przebarwiają się prawie wcale przed opadaniem. Ligustr zakwita latem, kwiaty ma drobne, kremowe, wydzielają przyjemny zapach. Pojawiają się też błyszczące owoce czarnego koloru.

Bukszpan

Wiecznie zielony bukszpan to materiał numer jeden do formowania żywopłotów i innych form. Dzięki jego gęstemu pokrojowi i dużej zdolności regeneracji można uzyskać z niego skomplikowane kształty. Wymaga podłoża żyznego, próchniczego, przepuszczalnego i stale lekko wilgotnego. Dla bukszpanu wybierz stanowiska zaciszne, w cieniu lub półcieniu. Liście bukszpanu są zimozielone, małe, z wierzchu błyszczące, trujące. Świetnie znoszą warunki miejskie, oraz okresowe susze i upały. Czasami zimowe słońce i skoki temperatur mogą im zaszkodzić, co spowodują, że uschną i przemarzną.

Żywopłot z irgi błyszczącej

Experto24.pl

Tue, 03 Apr 2012 00:00:00 +0200

Żywotnik zachodni, grab pospolity, irga błyszcząca, berberys Thunberga - to grupa roślin, które są wykorzystywane przy zakładaniu żywopłotów. W poniższej poradzie znajdziesz informacje o ich zaletach.

Żywotnik zachodni

Najczęściej żywopłoty są tworzone z odmiany Brabant, która nabiera formy dopiero po regularnym strzyżeniu. Możesz też założyć żywopłot z odmian wąskich i gęstych typu Columna lub Smaragd, nie wymagają one tak częstego przycinania. Służy im podłoże żyzne, piaszczysto-gliniaste. Najlepiej wybieraj dla nich stanowiska słoneczne, choć zniosą też półcień. Są to rośliny zimozielone. Żywotnikowe ściany osiągają wysokość około 6 m.

Grab pospolity

Grab pospolity znakomicie nadaje się na ogrodzenia. W formie naturalnej jest wysokim i stabilnym drzewem. W formie żywopłotu zachowa te cechy, ochroni od wiatru, regularnie przycinany mocno się zagęści. Wybieraj zawsze gęste i rozrośnięte sadzonki. Gałązki można przyginać i przywiązywać. Toleruje prawie każdą ziemię ogrodową, żeby tylko była stale lekko wilgotna. Możesz wybrać dla niego stanowisko i w słońcu, i w cieniu. Liście są sezonowe - jesienią mają barwę żółtą, potem brązową.

Irga błyszcząca

Żywopłot stworzony z irgi błyszczącej może osiągnąć do 1,5 m wysokości. Jeśli chcesz żeby irga zmieniała kolor jesienią, musisz znaleźć dla niej stanowisko słoneczne. Odpowiednia jest dla niej każda ziemia ogrodowa. Liście sezonowe, ciemnozielone, jesienią przebarwiają się na czerwono. Są wysoce mrozoodporne, znakomicie radzą sobie z suszą i letnimi upałami.

Berberys Thunberga

Berberys Thunberga ma praktycznie wszystkie odmiany nadające się na żywopłoty. Różnią się one barwą liści, pokrojem i wielkością. Można z nich formować żywopłoty do wysokości około 2 m. Odpowiada im każda ziemia ogrodowa. Wybieraj dla nich stanowiska słoneczne lub cieniste. Liście są sezonowe, drobne, kolor uzależniony jest od odmiany (Aurea – żółte, Golden Ring – purpurowe z żółtym brzegiem, Green Carpet – zielone). Jesienią odmiany zielone przebarwiają się na żółto, a purpurowe na intensywnie czerwone.

Jak pielęgnować bukszpan

Experto24.pl

Tue, 03 Apr 2012 00:00:00 +0200

Lubimy sadzić w swoich ogrodach bukszpan ze względu na to, że jest wiecznie zielony i cieszy nas swoim widokiem okrągły rok. Można go też dowolnie formować od kul, brył geometrycznych po prawdziwe rzeźby, a także wykorzystać go do założenia pięknego żywopłotu.

Sadzenie bukszpanu

Bukszpan możesz posadzić właściwie w każdym ogrodzie, ponieważ pasuje wszędzie. Można mu wybrać miejsce zarówno słoneczne, jak i półcieniste, a nawet ocienione. Może być towarzyszem bylin, kwitnących kwiatów. Będzie dobrze wyglądał jako pojedynczy krzak, natomiast w grupie stworzy piękny żywopłot. Jeśli chcesz uprawiać go jako pojedynczą ozdobę ogrodu, możesz spróbować uformować go w geometryczną bryłę.

Pielęgnacja bukszpanu

Bukszpan wieczniezielony (Buxus sempervirens) jest to gęsty krzew, zimozielony, rośnie powoli, dorasta od 2 do 4 m wysokości. Jego liście mają ciemnozieloną barwę, mają owalny kształt i są lśniące. Najlepsze są dla niego gleby obojętne do wapiennych, zasobne w humus.

Niestety bukszpan może przemarzać w mroźne zimy. Szczególnie na wschodzie kraju. Dlatego zawsze warto go przykryć i dzięki temu uchronić przed mrozami i zimowymi wysuszającymi wiatrami, które mogą mieć niekorzystny wpływ na ich zimozielone liście.

Jeśli chciałbyś mieć gwarancję, że bukszpan nie urośnie zbyt duży, możesz wybrać odmianę Suffruticosa, jest ona świetna na niskie żywopłoty i formowane bryły. Jest to karłowy krzew, zimozielony, wolnorosnący, o gęstych sztywnych pędach. Wielkość jego to około 1 m wysokości i szerokości. Ma kwiaty niepozorne, ale miododajne. Gleby lubi również obojętne do wapiennych, zasobne w humus.

Przycinanie bukszpanu

W przypadku bukszpanów ważne jest cięcie. Jest to zabieg pozwalający nie tylko formować pięknie krzewy, ale wpływa również korzystnie na wzrost rośliny, pobudza ją do życia. Cięcie wykonujemy dwa razy w sezonie, w marcu i w połowie lata. Letnie cięcie powinieneś wykonać nie później niż w sierpniu, gdyż pędy mogą nie zdążyć zdrewnieć przed nadejściem mrozów, a to może spowodować, że roślina przemarznie.

Jak pielęgnować kosodrzewinę

Experto24.pl

Tue, 03 Apr 2012 00:00:00 +0200

Kosodrzewina stała się ostatnio bardzo modna w naszych ogrodach - głównie ze względu na swój urok, ale i szerokie zastosowanie, bowiem możesz ją wykorzystać w małych ogródkach przydomowych, sadzić w pojemnikach, na wrzosowiskach i ogródkach skalnych. Znosi warunki miejskie i zanieczyszczenie powietrza.

Charakterystyka kosodrzewiny

Kosodrzewina (Pinus mugo) jest gatunkiem o wszechstronnym zastosowaniu. Znakomicie nadaje się do ogródków skalnych, ogrodów japońskich, wrzosowisk. Jest krzaczastą formą sosny, rośnie bardzo powoli. Po około 30 latach dorasta jedynie do 2 m wysokości i podobnej szerokości. Dodatkowo jej ozdobą są szyszki. Posiada krótkie wzniesione pędy. Igły są ciemnozielone, sztywne, lekko skręcone, zebrane w pary.

Jest wytrzymała na zanieczyszczenia powietrza, wiatr i mróz oraz suszę. Sosna górska ma znakomite zdolności adaptacyjne. Nie ma specjalnych wymagań wilgotnościowych i glebowych, może rosnąć nawet na wydmach. Dobrze znosi przycinanie. Dla kosodrzewiny możesz wybrać miejsce słoneczne.

Odmiany kosodrzewiny

Ciekawsze odmiany kosodrzewiny to Mops, Ophir, Pal Maleter, Gnom.

Pinus mugo Mops to karłowa, prawie kulista odmiana, dorasta po 10 latach do 0,5 m szerokości. Igły ma ciemne, zielononiebieskie.

Pinus mugo Ophir to odmiana karłowa o pokroju początkowo zaokrąglonym, później krzaczastym. W wieku 10 lat osiąga około 0,5 m wysokości i 1 m szerokości. Ma charakterystyczne igły - w zimę żółtopomarańczowe, a latem zielone.

Pinus mugo Pal Maleter to odmiana o krzaczastym pokroju. W wieku 10 lat osiąga 1,2 m wysokości. Młode igły są zabarwione na kolor kremowobiały, z czasem jednak zielenieją. Początkowo rośliny luźne, z wiekiem gęstnieją.

Pinus mugo Gnom to gęsta, początkowo kulista forma, w późniejszym wieku stożkowata. W wieku 10 lat osiąga około 1 m szerokości. Igły ma długie na około 5,5 cm, ciemnozielone, błyszczące.