Warto odwoływać się od negatywnej decyzji urzędu

Jeśli inwestor złożył odwołanie, regionalny dyrektor ochrony środowiska (RDOŚ) może ustalić inne warunki realizacji przedsięwzięcia. Zrobi to jednak tylko w dwóch przypadkach:

• gdy przedsięwzięcie nie będzie znacząco negatywnie oddziaływać na Natura 2000,
• gdy przedsięwzięcie może znacząco negatywnie oddziaływać na ten obszar, ale za jego realizacją przemawiają konieczne wymogi nadrzędnego interesu publicznego, w tym wymogi o charakterze społecznym lub gospodarczym.

Uwaga! W każdym innym przypadku RDOŚ odmówi uzgodnienia warunków realizacji przedsięwzięcia.

Problem w tym, że nie ma definicji znaczącego oddziaływania na środowisko. Dowieść ma go dopiero ocena przeprowadzona przez regionalną dyrekcję ochrony środowiska. W tym celu RDOŚ powołuje komisję, która analizuje całą sytuację, badając wszystkie złożone przez stronę dokumenty. Sprawdzany jest zwłaszcza przedłożony raport oddziaływania inwestycji na środowisko.

Zdaniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

Aby dokładniej wyjaśnić kwestię negatywnego oddziaływania i możliwości, jakie ma przedsiębiorca, gdy nie zgadza się z decyzją urzędu, posłużymy się wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 20 marca 2012 r. Sąd wykazał, że ocena wykonana przez RDOŚ w Rzeszowie została przeprowadzona ze szkodą dla inwestora, w sposób nadużywający przepisów.

Podkarpacki Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska nie zezwolił na budowę budynku mieszkalnego, który, jego zdaniem, miał znacząco negatywnie oddziaływać na obszar Natura 2000.

Inwestor odwołał się od decyzji, sprawa została przekazana do samorządowego kolegium odwoławczego, które utrzymało decyzję RDOŚ w mocy, dając jednocześnie stronie prawo do odwołania się od decyzji SKO przed sądem. Strona odwołała się od decyzji SKO do wojewódzkiego sądu administracyjnego, który wyrokiem z 20 marca 2012 r., II SA/Rz 1111/1, uchylił decyzję SKO.

Postępowanie sądu skupiło się na przeprowadzonej przez RDOŚ ocenie oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko (ooś), w której dokonano nadinterpretacji słowa „znacząco” i nierzetelnie wykonano ocenę oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko.

WSA podkreślił, że RDOŚ ma prawo nie uzgodnić warunków realizacji przedsięwzięcia, wyłącznie wtedy gdy z przeprowadzonej ooś będzie jednoznacznie wynikało, że przedsięwzięcie może negatywnie, w dużym stopniu, przekraczającym przeciętną miarę, oddziaływać na badany obszar.

Tego, zdaniem sądu, nie dowiedziono podczas oceny, a co więcej – organ w ocenie sobie zaprzeczył. Udowadniając, że nie można wykluczyć negatywnego oddziaływania przedsięwzięcia na obszar Natura 2000, gdyż będzie ono oddziaływało na chronione siedliska ptaków, organ w tej samej ocenie napisał, że inwestycja nie pogorszy w istotny sposób stanu siedlisk przyrodniczych oraz siedlisk gatunków roślin i zwierząt stanowiących przedmiot ochrony, jak również nie wpłynie negatywnie na integralność tych obszarów oraz spójność sieci Natura 2000.

RDOŚ podniósł też sprawę precedensu – jego zdaniem jednorazowe zezwolenie na lokalizację budynku mieszkalnego oddziałującego na obszar Natura 2000 spowoduje utrwalenie bardzo niekorzystnego rozproszonego systemu zabudowy, negatywnie oddziałującego na badany obszar przez zwiększenie penetracji ludzi z tego terenu, co w znaczny sposób ograniczy naturalne dobowe przemieszczanie się zwierząt i pogłębi proces rozrywania lokalnych korytarzy ekologicznych.

WSA zarzucił RDOŚ, że w swym raporcie nie uwzględnił przedłożonych przez inwestora dowodów na to, że realizacja budynku mieszkalnego, zgodnie z założeniami w nim przedstawionymi oraz obowiązującymi przepisami i nor-mami technicznymi, gwarantuje, że inwestycja nie będzie wpływała negatyw-nie na obszar Natura 2000.

Ostatecznie, w ocenie WSA, RDOŚ nadużył swego prawa do wykorzystania dla poparcia swej decyzji art. 98 ust. 3 ustawy z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. nr 199, poz. 1227 z późn. zm.).

Podstawa prawna:

• Ustawa z 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz.U. nr 199, poz. 1227 z późn. zm.).
• Ustawa z 16 kwietnia 2004 r. o ochro-nie przyrody (Dz.U. z 2009 r. nr 151, poz. 1220 z późn. zm.).

Izabela Kotowska