Problematyka zaświadczeń dotyczących sposobu leczenia przewlekle chorych, wystawianych przez lekarzy specjalistów stała się niezwykle aktualnym tematem po wejściu w życie ustawy z 12 maja 2011 r. o refundacji leków, środków spożywczych specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz wyrobów medycznych. Przewiduje ona kary pieniężne dla lekarzy stosujących nieprawidłowe poziomy odpłatności za leki refundowane. Właściwe przepisy regulujące konieczność przedstawiania przez pacjenta lekarzowi POZ udokumentowanego rozpoznania schorzenia istniały jednak znacznie wcześniej.
Lekarz ubezpieczenia zdrowotnego leczący świadczeniobiorcę w poradni specjalistycznej zobowiązany jest do pisemnego, nie rzadziej niż co 12 miesięcy, informowania lekarza ubezpieczenia zdrowotnego i lekarza rodzinnego świadczeniobiorcy o rozpoznaniu, sposobie leczenia, rokowaniu, ordynowanych lekach, w tym okresie ich stosowania i dawkowania oraz wyznaczonych wizytach kontrolnych.
Lekarz POZ może kontynuować leczenie farmakologiczne świadczeniobiorcy zastosowane przez lekarza w poradni specjalistycznej dopiero po uzyskaniu takiej informacji od lekarza specjalisty.
Bez ograniczania kompetencji zawodowych i autonomii lekarzy rodzinnych
Według ustawy z 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, lekarz może ordynować leki, które są dopuszczone do obrotu w Polsce na zasadach określonych w odrębnych przepisach.
