Podmiot leczniczy w przypadku negatywnej weryfikacji pacjenta powinien przyjąć od niego inny dokument stwierdzający prawo do świadczeń opieki zdrowotnej. Jeżeli otrzyma oświadczenie, powinien przechowywać je przez okres 10 lat, aby uniknąć negatywnych konsekwencji.
Wprowadzony w styczniu 2013 r. system Elektronicznej Weryfikacji Uprawnień Świadczeniobiorców (eWUŚ) w przypadku niektórych pacjentów może negatywnie zweryfikować ich prawo do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych, a więc wykazać, że pacjent nie ma koniecznego ubezpieczenia.
Weryfikacja świadczeń opieki zdrowotnej
Negatywne weryfikacje mogą wynikać z różnych przyczyn niezależnych od pacjenta. Mogą do nich należeć zaniedbania pracodawcy, który nie odprowadzał składek lub nie ubezpieczył pracownika.
Świadczeniobiorca, po okazaniu dokumentu stwierdzającego tożsamość, może przedstawić inny dokument potwierdzający prawo do świadczeń opieki zdrowotnej, a w przypadku gdy nie ma takiego dokumentu, może złożyć pisemne oświadczenie o przysługującym mu prawie do świadczeń opieki zdrowotnej.
Złożenie dokumentów lub oświadczenia uniemożliwia Narodowemu Funduszowi Zdrowia odmowę sfinansowania świadczeń opieki zdrowotnej, niezależnie od tego czy oświadczenie zostało złożone zgodnie z prawdą.
Osoba, która utraciła prawo do świadczeń opieki zdrowotnej lub złożyła oświadczenie niezgodne z prawdą, jest zobowiązana do uiszczenia kosztów świadczenia.
Wszystkie te aspekty określa
art. 50 ust. 6 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych. Nie konkretyzuje ona jednak przez jaki okres NFZ ma możliwość dochodzenia roszczeń od świadczeniodawcy.
Świadczenia opieki zdrowotnej a dokumentacja medyczna
Dokumentacja medyczna zawiera dane osobowe pacjenta, informacje dotyczące stanu jego zdrowia i udzielonych mu świadczeń zdrowotnych. To wskazuje, że oświadczenie pacjenta o przysługującym mu prawie do świadczeń opieki zdrowotnej nie stanowi dokumentacji medycznej, więc przepisy określające użytkowanie i przechowywanie dokumentacji medycznej nie stanowią o oświadczeniach pacjenta w związku z udzielanymi świadczeniami.
W takim wypadku, termin przedawnienia wynosi dziesięć lat, a dla roszczeń o świadczenia okresowe oraz związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej – trzy lata.
Co więcej, bieg przedawnienia dziesięcioletniego terminu, następuje od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne.
Dorota Kaczmarczyk, aplikantka radcowska
Zobacz także:
