Podsłuchy ukryte przez rodziców w zabawkach są nielegalne

Polskie prawo nie zezwala na nagrywanie kogokolwiek bez jego zgody. Jednak jeśli nagranie potwierdzi, że dzieci są poniżane, niewłaściwie traktowane, nauczyciele się nad nimi znęcają – taśma z nagrania stanowi wówczas podstawę do zgłoszenia sprawy na policji i wszczęcia postępowania przeciwko nauczycielom.

Jeśli jednak obawy nie zostaną potwierdzone nagraniami, a nauczyciele zorientują się, że są nagrywani, to mogą zgłosić sprawę na drogę sądową. O takim odkryciu nielegalnego nagrywania nauczyciele powinni poinformować dyrektora przedszkola. Dyrektor zaś podejmuje decyzję o dalszym postępowaniu. Reakcja powinna być uzależniona od specyfiki sytuacji: czy rodzice zachowali się tak po raz pierwszy czy po raz kolejny, czy przyczyny tak desperackiego kroku były wcześniej poddane próbie innego rozwiązania, czy i jakie mieli podstawy do lęku o dziecku, na jakiej podstawie, czy były uzasadnione itd. Zanim więc dyrektor zdecyduje o dalszym postępowaniu, powinien porozmawiać z rodzicami. Być może z relacji dziecka wynikało, że w przedszkolu jest bardzo źle traktowane, że wobec dziecka stosowana jest przemoc fizyczna lub psychiczna.

Jeśli podczas rozmowy rodzice złożą wyjaśnienia dyrektorowi, przyjmą jego stanowisko, przyznają się do błędu swojego postępowania, przeproszą podsłuchiwanych nauczycieli, zniszczą nagrania – nauczyciele mogą zrezygnować ze skierowania sprawy na drogę sądową.

Jeżeli postawa rodziców będzie odmienna, nie będą skłonni do rozmowy ani zaprzestania nielegalnych nagrań, należy im uświadomić, że zakładanie i używanie podsłuchu jest przestępstwem. Nauczyciele mają wówczas dwie drogi postępowania, z których jedna nie wyklucza drugiej:

1. założenie sprawy cywilnej, czyli wytoczenie powództwa o ochronę dóbr osobistych z żądaniem zapłaty zadośćuczynienia, np. na wskazany cel społeczny;

2. założenie sprawy karnej, czyli złożenie zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa wraz z wnioskiem o ściganie.