12 zasad indywidualizacji pracy z dzieckiem

Autor: Marzanna Czarnocka
Data: 08-03-2016 r.

Planując i realizując proces edukacji i wychowania nauczyciel powinien stosować obowiązujące zasady kształcenia stanowiące normy postępowania dydaktycznego i ukierunkowujące aktywność dzieci tak, by osiągane były zamierzone przez nauczyciela cele kształcenia i jednocześnie respektowana podmiotowość każdego dziecka

Indywidualizacja to przede wszystkim:

 
  • odpowiednie podejście nauczyciela – dostrzeganie i rozumienie zróżnicowania poziomu rozwoju dzieci w grupie oraz indywidualnych doświadczeń determinujących ten rozwój,
  • tworzenie warunków do rozwoju dziecka zgodnego z jego własnym tempem, uwzględniających indywidualne czynniki wpływające na rozwój dziecka,
  • uwzględnianie możliwości i preferencji dzieci w zakresie sposobów uczenia się, zróżnicowanie form i metod pracy,
  • indywidualizacja pracy w ramach obowiązkowych i dodatkowych zajęć edukacyjno-wychowawczych – odpowiedni dobór treści, metod i form pracy z dziećmi.

Celem tych oddziaływań powinny być konkretne osiągnięcia dzieci oraz – w dalszej perspektywie – przygotowanie ich do podjęcia nauki w szkole, z takim zapleczem, by na kolejnym etapie edukacji odnosiły sukcesy adekwatne do możliwości.

zasady indywidualizacji pracy z dzieckiem

Zasada świadomej aktywności dzieci

 

nauczyciel jest świadomy celów kształcenia, ukazuje je dzieciom i odpowiednio motywuje dzieci do osiągania zamierzonych wyników.

Zasada poglądowości

działanie na konkretach, wielozmysłowy kontakt dziecka z poznawaną rzeczywistością, nauczanie polisensoryczne.

Zasada przystępności

stopniowanie trudności, konieczność dostosowania materiału nauczania, metod kształcenia i środków dydaktycznych do poziomu rozwoju i możliwości psychofizycznych dziecka, przechodzenie od ogółu do szczegółu.

Zasada systematyczności

uporządkowanie procesu nauczania – uczenia się według logicznej struktury, w oparciu o wyjściowy stan wiedzy i umiejętności dziecka i systematyczne nawiązywanie do tej wiedzy, kształtowanie holistycznego rozumienia otaczającego świata.

Zasada łączenia teorii z praktyką

budowanie dziecięcej wiedzy o świecie od działania w praktyce po tworzenie uogólnień i budowanie wiedzy teoretycznej, powiązanie wiedzy teoretycznej z praktyką.

Zasada trwałości wiedzy i umiejętności

utrwalanie wiedzy poprzez np. powtarzanie, działanie,

Zasada indywidualizacji i zespołowości

uwzględnianie indywidualnych możliwości każdego dziecka, konieczność zachowania indywidualnego podejścia do ucznia w warunkach pracy zespołowej, współpraca i współdziałanie wszystkich dzieci w grupie, co będzie sprzyjać uspołecznianiu dzieci, uczeniu się reguł współżycia, wzajemnemu uczeniu się od siebie.

Zasada samodzielności

stopniowe wdrażanie dzieci do samodzielnego działania, myślenia oraz kierowania własną aktywnością, zezwalanie na samodzielne rozwiązywanie problemów, stawianie hipotez i ich weryfikowanie. Sprzyja budowaniu poczucia sprawstwa i pozytywnej samooceny. samodzielne zdobywanie wiedzy oraz rozwijanie tej umiejętności w pracy umysłowej u uczniów.

Zasada pracy na zasobach

w organizacji procesu dydaktyczno-wychowawczego koncentracja na tym, co dziecko już wie, umie, potrafi, a nie na jego deficytach, trudnościach. 

Zasada akceptacji i pomocy

akceptacja dziecka takim, jakie jest, pomoc dziecku w aktywizacji jego zasobów, w usamodzielnieniu się i w przezwyciężeniu trudności rozwojowych. Zasada ta ukierunkowana jest także na kształtowanie właściwej atmosfery i odpowiednich warunków wychowawczych w środowisku dziecka.

Zasada efektywności

określa związek między celami a wynikami nauczania, wiąże się z oceną efektywności podejmowanych przez nauczyciela działań, skutecznością i efektywnością jego pracy w procesie planowania i realizacji procesu edukacyjnego. Służy doskonaleniu podejmowanych działań.

Zasada współpracy z rodziną

wspólne i spójne działania przedszkola i domu w zakresie wspomagania rozwoju dziecka, z uwzględnieniem indywidualnej sytuacji dziecka i rodziny.

Stosowanie wymienionych w tabeli zasad w  praktyce wymaga od nauczycieli otwartości na potrzeby każdego wychowanka, poziomu kompetencji zawodowych pozwalających na umiejętne kierowanie procesem dydaktyczno-wychowawczym i gotowości na modyfikację zaplanowanych działań, a także gotowości na współdziałanie z rodzicami, którzy są naturalnymi sprzymierzeńcami przedszkola w działaniach na rzecz dziecka. Indywidualizacji oddziaływań wobec dzieci sprzyjać będzie kreatywność i zaangażowanie nauczyciela, odejście od rutyny i pracy „na podstawie przewodnika metodycznego”, reagowanie na bieżące potrzeby dzieci,otwartość na różne sposoby podejścia do problemów, a także gotowość do ciągłego doskonalenia własnego warsztatu pracy.

Marzenna Czarnocka, dyrektor poradni psychologiczno-pedagogicznej

Zaloguj się, aby dodać komentarz

Nie masz konta? Zarejestruj się »

Opinie czytelników

data:

Bardzo dobry matreiał!

Ocena użytkownika:
5
Zgłoś naruszenie regulaminu

Zobacz także

Jak nauczyć dziecko dbania o porządek

pobierz

Jak oduczyć dziecko przeklinania

pobierz

Nowe zasady oceniania, klasyfikowania i promowania uczniów

pobierz

Reforma oświaty

pobierz

Polecane artykuły

Array ( [docId] => 38685 )
Array ( [docId] => 38685 )