Pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest potrzebna nie tylko uczniom mającym trudności w nauce lub dzieciom szczególnie uzdolnionym. Dyrektor szkoły powinien zatroszczyć się również o uczniów przewlekle chorych, a pierwszą osobą, która rozpozna ich potrzeby powinien być wychowawca lub pedagog szkolny.
Pomoc psychologiczno-pedagogiczna, którą zapewnić musi dyrektor szkoły, polega na rozpoznawaniu i zaspokajaniu indywidualnych potrzeb rozwojowych i edukacyjnych ucznia oraz rozpoznawaniu jego możliwości psychofizycznych. Potrzeby te mogą wynikać m.in. z choroby przewlekłej, dlatego dyrektor szkoły, pedagog szkolny i wychowawca muszą zwracać szczególną uwagę na zapewnienie wsparcia uczniowi i jego rodzicom w rozwiązywaniu problemów, które mogą wynikać z częstych nieobecności na lekcjach (§ 2 Rozporządzenie MEN w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i placówkach). Zapewnienie odpowiedniego wsparcia wpisuje się w obowiązki dyrektora szkoły.
Pomoc psychologiczno-pedagogiczna – wychowawca i pedagog szkolny
Pomoc psychologiczno-pedagogiczna, która jest udzielana uczniowi cierpiącemu na chorobę przewlekłą nie powinna ograniczać się do wspierania go w nadrabianiu zaległości edukacyjnych wynikających z ponadprzeciętnej absencji. Zadaniem, któremu muszą sprostać zarówno dyrektor szkoły, jak również wychowawca ucznia i pedagog szkolny, jest dbanie, by nie zostało zachwiane poczucie wartości ucznia, jego relacje z kolegami oraz motywacja do podejmowania kolejnych wyzwań.
Pierwszą osobą, która powinna dostrzec niepokojące zachowanie dziecka jest wychowawca klasy. Do alarmujących symptomów należą przede wszystkim:
- permanentny smutek, brak zdolności do okazywania radości, apatia
- koncentrowanie uwagi na podstawowych czynnościach, bez wybiegania myślami w przyszłość,
- niska samoocena, niechęć do podejmowania wyzwań, poczucie bezsensu, bierność,
- agresja, próby siłowego rozwiązywania sporów.
Zauważenie takich objawów może świadczyć o tym, że konieczna będzie pomoc psychologiczno-pedagogiczna. Wychowawca klasy musi poinformować o swoich spostrzeżeniach rodziców ucznia, w udzielenie pomoc zostanie również pedagog szkolny, a w razie potrzeby – dyrektor szkoły odpowiedzialny za organizację wsparcia dla uczniów.
Dyrektor szkoły i pedagog szkolny powinni dobrze znać sytuację ucznia
Dyrektor szkoły, pedagog szkolny, wychowawca klasy oraz pozostali nauczyciele powinni wiedzieć, z jakimi problemami zdrowotnymi zmaga się uczeń. To istotne nie tylko ze względu na ewentualną konieczność podania leków czy udzielenia pomocy, ale także w kontekście stawiania przed uczniem wymagań, którym będzie mógł sprostać bez budowania poczucia bycia gorszym. Stąd tak istotna jest aktywna współpraca z rodzicami.
Przed wychowawcą klasy stoi stoi również szczególne zadanie związane z przekazaniem informacji o chorobie kolegi pozostałym uczniom. To istotne przede wszystkim wśród dzieci młodszych, które nie zawsze potrafią zrozumieć przyczyny częstych nieobecności kolegi czy niekiedy – szczególnego traktowania. Klasa musi rozumieć, że cierpiący na chorobę przewlekłą kolega czy koleżanka niczym się od nich nie różni, a ich akceptacja ułatwi zmaganie się z wynikającymi z niej trudnościami. Przygotowanie nauczyciela do przeprowadzenia podobnej rozmowy powinno wpisywać się obowiązki dyrektora szkoły zapewniającego im możliwość udziału w odpowiednich szkoleniach.
Podstawa prawna:
- § 2 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dn. 17 listopada 2010 r.
w sprawie w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy
psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach, szkołach i
placówkach (Dz.U. z 2010 r Nr 228 Poz. 1487 z późn. zm.).
Ewa Trojanowska, nauczyciel dyplomowany
Zobacz także:
