Niepełnosprawność dziecka nie może być powodem nieprzyjęcia do szkoły rejonowej. Dyrektor szkoły ma obowiązek umożliwić dziecku zamieszkałemu w danym obwodzie realizowanie obowiązku szkolnego oraz zapewnić mu warunki do rozwoju, w tym udzielanie pomocy psychologiczno-pedagogicznej.
Rodzice dzieci niepełnosprawnych spotykają się z problemem uniemożliwiania realizowania obowiązku szkolnego w placówce publicznej z powodu braku zgody dyrektora szkoły na przyjęcie takiego ucznia. Dyrektor szkoły nie ma natomiast prawa odmówić prawa do nauki żadnemu dziecku zamieszkałemu w obwodzie/rejonie. Takie działanie jest sprzeczne z § 4 rozporządzenia w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do szkół publicznych oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych.
Dyrektor szkoły realizuje zadania gminy
Zgodnie z wymienionym rozporządzeniem, dyrektor szkoły publicznej ma obowiązek przyjęcia do placówki wszystkich dzieci zamieszkałych w jej obwodzie. Oznacza to, że niezależnie od stopnia niepełnosprawności dziecka, konieczne jest zapewnienie mu możliwości realizowania obowiązku szkolnego. Gdyby dyrektor szkoły rejonowej odmówił przyjęcia ucznia, doszłoby do naruszenia art. ustawy o systemie oświaty, gwarantującego wszystkim uczniom równy dostęp do edukacji.
Omawiany obowiązek dotyczy dyrektora szkoły do której dziecko nie jest przypisane ze względu na miejsce zamieszkania. W takim przypadku dyrektor szkoły podejmując decyzję w pierwszej kolejności powinien sugerować się tym, czy w placówce pozostają wolne miejsca.
Obowiązki dyrektora szkoły wobec niepełnosprawnego ucznia
Szkoła przyjmująca niepełnosprawnego ucznia musi zapewnić realizację zapisów umieszczonych w orzeczeniu o konieczności kształcenia specjalnego. Uczniowi o specjalnych potrzebach zapewniana ma być pomoc psychologiczno-pedagogiczna oraz obecność nauczyciela wspomagającego. Dyrektor szkoły może także wydać decyzję o nauczaniu indywidualnym. Taką decyzję wydaje na podstawie opinii zespołu orzekającego, który działa w publicznej poradni psychologiczno-pedagogicznej lub poradni specjalistycznej, gdzie dziecku udzielana jest pomoc psychologiczno-pedagogiczna. Decyzję wydaje się w porozumieniu z organem prowadzącym.
Dobór form i metod kształcenia oraz zakresu w jakim udzielana jest pomoc psychologiczno-pedagogiczna jest uzależniony od rodzaju i stopnia niepełnosprawności oraz indywidualnych potrzeb edukacyjnych.
Podstawa prawna:
- art. 1 Ustawy z dnia 7 września o systemie oświaty (Dz. U. 2004 nr 256 poz. 2572 ze zm.),
- § 4 ust. 1 i 2 Rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej i Sportu z dnia 20 lutego 2004 r. w sprawie warunków i trybu przyjmowania uczniów do szkół publicznych oraz przechodzenia z jednych typów szkół do innych (Dz. U. 2004 nr 26 poz. 232 ze zm.).
Marta Wysocka
