W związku z brakiem szczegółowych przepisów dotyczących wyłączenia z kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych za okres, w którym środek trwały nie jest bezpośrednio wykorzystywany w działalności gospodarczej, należy uznać, że czasowa niemożność korzystania z niego w związku z jego remontem nie powoduje konieczności zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych i nie skutkuje wyłączeniem takich odpisów z kosztów uzyskania przychodu.
Pojęcie kosztów uzyskania przychodów, na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych (dalej: ustawa o PIT), należy ściśle wiązać ze źródłem przychodów. Aby dany rodzaj wydatku można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, muszą być spełnione dwie przesłanki:
-
celem poniesienia kosztu powinno być dążenie do uzyskania przychodu, zabezpieczenia lub zachowanie źródła przychodów,
-
koszt nie może być wyłączony z kosztów uzyskania przychodów na podstawie listy negatywnej kosztów, tj. takich, które z woli ustawodawcy nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów, niezależnie od celu jego poniesienia.
Natomiast przepisy ustawy o podatku dochodowych od osób prawnych (ustawa o CIT) szczegółowo określają zakres wymagań, jakie muszą być spełnione, aby dany składnik majątku zakwalifikować jako środek trwały podlegający amortyzacji. Zgodnie z tymi przepisami środek trwały podlega amortyzacji, gdy:
-
stanowi własność lub współwłasność podatnika,
-
jest nabyty lub wytworzony we własnym zakresie,
-
jest kompletny i zdatny do użytku w dniu przyjęcia do używania,
-
przewidywany okres jego używania jest dłuższy niż rok.
Bez wątpienia budynek używany podczas działalności gospodarczej spełnia wszystkie te kryteria. W konsekwencji podatnik ma prawo do amortyzowania wartości początkowej budynku i do zaliczenia odpisów amortyzacyjnych do kosztów uzyskania przychodu.
Również wydatki „eksploatacyjne”, takie jak opłaty za prąd, wodę, ogrzewanie będą stanowiły koszt w okresie, gdy budynek jest remontowany.
Zasadniczym wymogiem dla uznania danego składnika majątkowego za środek trwały jest to, aby był on używany w działalności gospodarczej podatnika. Przepisy ustawy o podatku dochodowym nie definiują jednak pojęcia takiego wykorzystania. Ponadto przepisy ustawy o podatku dochodowym nie regulują szczegółowo sposobów postępowania podatnika w sytuacji, gdy środek trwały wykorzystywany w działalności gospodarczej uległ uszkodzeniu, zużyciu lub awarii i z takich powodów nie może być wykorzystywany.
W związku z brakiem szczegółowych przepisów dotyczących wyłączenia z kosztów podatkowych odpisów amortyzacyjnych za okres, w którym środek trwały nie jest bezpośrednio wykorzystywany w działalności gospodarczej, należy uznać, że czasowa niemożność korzystania z niego w związku z jego remontem nie powoduje konieczności zaprzestania dokonywania odpisów amortyzacyjnych i nie skutkuje wyłączeniem takich odpisów z kosztów uzyskania przychodu.
Potwierdza to również art. 16h ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT, który stanowi, że odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych dokonuje się do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową tych środków trwałych lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór.
Tak więc remontowany budynek stanowi nieprzerwanie środek trwały spółki. Ponadto możliwe jest dokonywanie od ich wartości początkowej odpisów amortyzacyjnych, które stanowią koszty uzyskania przychodu.
Stanowisko takie potwierdził na przykład dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lipca 2013 r (nr ILPB4/423-104/13-4/MC), który stwierdził że nakłady dotyczące modernizacji oczyszczalni ścieków z 2005 i 2007 r., adaptacji kotłowni oraz modernizacji biobloku w części niezwróconej spółce (jako inwestycje w obcym środku trwałym), pomniejszone o niezamortyzowaną wartość odłączonych części składowych / peryferyjnych, spółka może amortyzować i zaliczać do kosztów uzyskania przychodów w formie odpisów amortyzacyjnych podczas przebudowy i rozbudowy, a także po jej zakończeniu przez spółkę.
Rafał Styczyński, doradca podatkowy
Zobacz także:
