Wydatki na bieżącą eksploatacje auta mogą wiązać się również z wymianą oleju i płynu hamulcowego, wymianą zużywających się elementów (np. żarówek, świec zapłonowych), usług myjni i nabycia kosmetyków samochodowych, korzystania z parkingów. Kwalifikacja wspomnianych wydatków do kosztów jako taka nie powinna budzić zastrzeżeń fiskusa. Wydatki te bowiem albo warunkują używanie samochodu (jak np. zakup paliwa), albo pozwalają na utrzymanie pojazdu w stanie zdatnym do używania. Trzeba też podkreślić, że wolno je potrącać w kosztach bezpośrednio.
Odnosi się to także do wymiany ogumienia (np. letniego na zimowe i odwrotnie). O tym, że zakup opon nie będzie powiększać wartości początkowej samochodu, wielokrotnie przekonywały organy podatkowe, m.in. naczelnik Urzędu Skarbowego w Suwałkach w piśmie z 5 kwietnia 2005 r. (US.III.415/6/34/05).
Trzeba jednak mieć na uwadze to, że wydatki związane z bieżącą eksploatacją samochodów osobowych niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych wolno ująć w kosztach tylko do wysokości limitu wynikającego z ewidencji przebiegu (23 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT i art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o CIT).
