Świadczenia urlopowe można niekiedy zaliczyć do kosztów podatkowych

Świadczenia urlopowego (opisanego w art. 16 ust. 1 pkt 45 ustawy o VAT) nie można utożsamiać z wypłacanymi pracownikom świadczeniami związanymi z dofinansowaniem do urlopu, nawet jeżeli są wypłacane raz w roku w wysokości nie przekraczającej odpisu podstawowego i przy uwzględnieniu proporcji do wymiaru czasu pracy pracownika. Tak orzekł WSA w Gorzowie Wielkopolskim z 12 lutego 2015 r., I SA/Go 706/14.

Oznacza to pozbawienie tzw. dużych pracodawców (tj. tych zatrudniających na dzień 1 stycznia danego roku przynajmniej 20 pracowników w przeliczeniu na pełne etaty) możliwości uznania wypłaconych świadczeń spełniających warunki świadczenia urlopowego za koszty uzyskania przychodu. Świadczenia urlopowe, aby mogły stanowić koszt podatkowy muszą być, zdaniem sądu, wypłacane przez małego pracodawcę.

Mali pracodawcy mają wybór - mogą utworzyć ZFŚS i rozpoznać odpisy na ten fundusz w kosztach lub wypłacać świadczenia urlopowe i rozpoznać w kosztach wydatki na ten cel. Z kolei duzi pracodawcy, aby rozpoznać koszty podatkowe, zmuszeni są utworzyć fundusz. Różnicuje to znacznie sytuację podatników ze względu na liczbę zatrudnionych pracowników, chociaż zasadniczo będą oni ponosili takie same wydatki i na te same cele. Osoby zatrudnione otrzymujące świadczenia urlopowe rozpoznają przychód z tytułu otrzymania świadczeń, bez względu na to, kto będzie je finansował, duży czy mały pracodawca.

Opisywany wyrok WSA nie powinien przesądzać o całkowitym zakazie zaliczania do kosztów podatkowych wydatków ponoszonych przez pracodawcę na dofinansowanie pracownikom wypoczynku, na zasadach ogólnych określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT. Świadczenie takie mogłoby być potraktowane jak każdy inny benefit przyznawany pracownikowi, a zasady jego przyznawania i wysokość powinno zostać uregulowane w wewnątrzzakładowych przepisach płacowych obowiązujących w zakładzie pracy.

Wydatki mające na celu dofinansowanie do wypoczynku, jeżeli nie są związane z działalnością socjalną, można zaliczyć do kosztów podatkowych. Takie wsparcie od szefa będzie stanowiło dla zatrudnionego przychód podlegający opodatkowaniu PIT.