Od 1 stycznia 2013 r. zgodnie z art. 22 §2a Ordynacji podatkowej organ podatkowy, na wniosek podatnika, ogranicza pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego przewidywanego na dany rok podatkowy.
Instytucja ograniczenia poboru zaliczek na podatek może być zastosowana w przypadku zaliczek wpłacanych w formie uproszczonej na podstawie art. 25 ust. 6 ustawy o CIT.
W art. 22 § 2a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa wprowadzono trzecią ustawą deregulacyjną zmianę polegającą na zastąpieniu wyrażenia „może ograniczyć pobór zaliczek na podatek”, wyrażeniem „ogranicza pobór zaliczek na podatek”.
Decyzja organu podatkowego w sprawie ograniczenia poboru zaliczek nie ma więc już charakteru uznaniowego. Należy jednak zwrócić uwagę, że przepisy nie ustanawiają katalogu zdarzeń, które uprawdopodobniają, że zaliczki na podatek będą niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego za dany rok.
Będzie to więc oceniane przez organy podatkowe, który gdy uzna że do takiego uprawdopodobnienia nie doszło, podejmie decyzję odmawiającą ograniczenia poboru zaliczek.
Podstawa prawna:
- art. 22 § 2a ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.),
- art. 25 ust. 6 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm.).
Autor: Magdalena Płachecka, specjalista z zakresu prawa podatkowego
Opracowanie redakcyjne: Katarzyna Brzozowska
