Sama okoliczność posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę nie jest przesłanką wystarczającą do opodatkowania ich najwyższą stawką podatku od nieruchomości. Nieruchomość staje się elementem przedsiębiorstwa osoby fizycznej lub można ją uznać za związaną z tą firmą, jeżeli w jakikolwiek sposób jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, a nie jest objęta podatkiem rolnym albo leśnym ‒ podkreślił WSA w Olsztynie.
Małżonkowie nabyli w 1998 r. własność zabudowanej działki o powierzchni 536 mkw. W ewidencji gruntów działka sklasyfikowana jest jako B – tereny zabudowane. Na działce posadowione są trzy budynki: budynek mieszkalny oraz dobudowany do niego garaż posiadający odrębne fundamenty, o konstrukcji samonośnej niezależnej od budynku mieszkalnego oraz garaż wolnostojący.
Z informacji podatnika wynika, że powierzchnia 17 mkw. pomieszczeń piwnicznych w budynku mieszkalnym (wysokość 2,12 m) jest przeznaczona i związana z obecnie prowadzoną działalnością gospodarczą. Prowadzenie działalności gospodarczej przez podatnika potwierdza zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej. Podatnicy zakwestionowali zasadność opodatkowania posiadanych garaży i gruntów pod nimi najwyższymi stawkami podatkowymi.
Organ podatkowy uznał, że sama okoliczność posiadania nieruchomości przez przedsiębiorcę jest przesłanką wystarczającą do opodatkowania ich najwyższą stawką podatku od nieruchomości.
Olsztyński WSA zwrócił uwagę, że w definicji legalnej gruntów, budynków i budowli związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, ustawodawca posłużył się określeniem, że są to grunty, budynki i budowle będące w posiadaniu przedsiębiorcy lub innego podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą, z określonymi w dalszej części wyjątkami. Istotnym zatem jest ustalenie przez organ podatkowy, czy podatnik występuje w sprawie dotyczącej opodatkowania konkretnych nieruchomości jako osoba prywatna, czy też jako osoba prowadząca działalność gospodarczą.
W takich przypadkach należy rozróżnić, czy dany grunt, budynek, budowla jest w posiadaniu przedsiębiorcy, czy też w posiadaniu prywatnej osoby fizycznej. Związane jest to z tym, że osoba fizyczna posiadająca status przedsiębiorcy z jednej strony posiada majątek, który wiąże się z prowadzoną firmą (tzn. wchodzi w skład prowadzonego przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 55¹ Kodeksu cywilnego), a z drugiej – majątek, który służy realizacji osobistych potrzeb podatnika i jego rodziny.
W takim przypadku kluczowe znaczenie ma ustalenie, czy przedmiotowa nieruchomość jest związana z przedsiębiorstwem.
Nieruchomość staje się elementem przedsiębiorstwa osoby fizycznej lub można ją uznać za związaną z tym przedsiębiorstwem, jeżeli w jakikolwiek sposób jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, a nie jest objęta podatkiem rolnym albo leśnym.
Zaznaczyć przy tym należy, że ujęcie nieruchomości w prowadzonej przez osobę fizyczną ewidencji środków trwałych, czy dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, albo też zaliczanie do kosztów uzyskania przychodów wydatków dotyczących nieruchomości, przesądza o jej gospodarczym przeznaczeniu, ale nie jest to jedyne kryterium decydujące o takiej kwalifikacji gruntu czy też budynku. Do nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej zaliczone powinny być również te grunty lub budynki, które przejściowo nie są wykorzystywane przez podatnika w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, ale ich cechy oraz rodzaj prowadzonego biznesu powoduje, że mogą być one wykorzystywane na ten cel. Warunków takich jednak nie spełnia nieruchomość (budynek, grunt) przeznaczony na realizację osobistych celów życiowych podatnika oraz jego rodziny.
Źródło: Wyrok WSA w Olsztynie z 3 lipca 2013 r.; I SA/Ol 36/13.
Ewa Matyszewska, specjalista prawa podatkowego
Zobacz także:
