Obowiązki podatnika przy prowadzeniu działalności sezonowej

Osoby, które zamierzają prowadzić działalność gospodarczą jedynie przez kilka miesięcy w roku, np. w okresie wakacyjnym, są zobowiązane do zarejestrowania firmy. Trzeba w tym celu złożyć wniosek CEIDG-1. Można to zrobić elektronicznie bądź bezpośrednio w dowolnym urzędzie gminy.

Sprzedaż gofrów nad jeziorem, czy wypożyczalnię sprzętów wodnych, trzeba zarejestrować. Aby to zrobić wystarczy wejść na stronę www.ceidg.gov.pl i złożyć do urzędu gminy wniosek o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności, czyli  CEIDG-1. Przy wypełnianiu wniosku trzeba podać niezbędne dane, jak nazwę firmy oraz wskazać formę opodatkowania, a także miejsce przechowywania dokumentów. Wniosek ten stanowi jednocześnie zgłoszenie do ZUS/KRUS, GUS oraz naczelnika urzędu skarbowego.

Przed podjęciem działalności warto zastanowić się nad wyborem formy opodatkowania podatkiem dochodowym. Można zdecydować się na opodatkowanie progresywne, czyli stawkami 18% oraz 32%, wybrać podatek liniowy albo jedną ze zryczałtowanych form opodatkowania, tj. ryczałt od przychodów ewidencjonowanych bądź kartę podatkową. Jeśli działalność nie będzie generowała dużych kosztów, to korzystniejszy jest wybór zryczałtowanej formy, z uwagi na niższe stawki podatkowe.

Łatwiejsze jest też prowadzenie księgowości. Podatnicy opodatkowani kartą nie prowadzą jej wcale. Ryczałtowcy zaś zajmują się tylko ewidencją przychodów, co jest mniej skomplikowane od podatkowej księgi przychodów i rozchodów, którą prowadzą podatnicy rozliczający się według skali albo podatkiem liniowym.

Zajmując się działalnością sezonową, należy pamiętać, że odpisy amortyzacyjne od środków trwałych mogą być zaliczane do kosztów podatkowych jedynie w okresie ich faktycznego wykorzystywania, a nie przez cały rok. Wysokość miesięcznego odpisu można ustalić na dwa sposoby. Podzielić roczną kwotę odpisu przez liczbę miesięcy, w których są faktycznie wykorzystywane, albo podzielić przez 12 miesięcy. Stosując pierwszą metodę, podatnik będzie mógł zaliczyć całą kwotę rocznego odpisu do kosztów podatkowych w danym roku, czego nie może zrobić w drugim przypadku.

Działalność sezonowa jest zwolniona z VAT, jeśli wartość obrotu nie przekracza 150.000 zł. Nie trzeba w takiej sytuacji składać zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R ani deklaracji podatkowych, a zamiast pełnej ewidencji VAT prowadzi się jedynie ewidencję sprzedaży. Przekroczenie rocznego obrotu spowoduje konieczność rozpoznania VAT należnego.