W przypadku braku zapłaty kwoty wynikającej np. z faktury, podatnik-dłużnik będzie musiał skorygować koszty uzyskania przychodu w ciągu 30 dni od upływu terminu płatności ustalonego przez strony, tak stanowi dodany do ustawy o PIT art. 24d. W przypadku więc zaliczenia do kosztów podatkowych kwoty wynikającej z faktury (rachunku), a jeżeli nie istniał obowiązek wystawienia faktury (rachunku) – kwoty wynikającej z umowy albo innego dokumentu, i nieuregulowania tej kwoty w terminie 30 dni od daty upływu terminu płatności, podatnik jest obowiązany do zmniejszenia kosztów uzyskania przychodów o kwotę wynikającą z tych dokumentów.
Gdy termin płatności ustalony przez strony będzie dłuższy niż 60 dni, korekta będzie musiała przypadać z upływem 90 dni od dnia zaliczenia kwoty do kosztów uzyskania przychodów.
Zasady dokonywania korekty odnoszą się również do sytuacji, gdy zobowiązania zostaną tylko częściowo uregulowane. Oznacza to, że dłużnicy będą zmuszeni do proporcjonalnego wyłączenia z kosztów podatkowych odpowiedniej kwoty. Podobnie należy postępować, w przypadku korekty kosztów i następnie częściowego uregulowania należności wierzyciela.
Przepisy dotyczące korekty kosztów stosują podatnicy prowadzący pozarolniczą działalność gospodarczą lub działy specjalne produkcji rolnej.
Zwiększenie kosztów i przychodów
Jeżeli po dokonaniu zmniejszenia, zobowiązanie zostanie uregulowane, podatnik w miesiącu, w którym dokonał wpłaty, zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę dokonanego zmniejszenia.
Natomiast, jeżeli w miesiącu, w którym należy dokonać zmniejszenia, podatnik nie ponosi kosztów uzyskania przychodów lub poniesione koszty są niższe od kwoty zmniejszenia, wówczas ma obowiązek zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty podatkowe.
Brak zapłaty pozbawia amortyzacji
Rozwiązania, które zostały wprowadzone do ustawy o PIT będą miały odpowiednie zastosowanie do odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Tym samym z kosztów uzyskania przychodów będą wyłączone odpisy amortyzacyjne, w tej części, która odpowiada nieuregulowanym płatnościom składającym się na wartość początkową.
W przypadku nabycia lub wytworzenia środków trwałych albo nabycia wartości niematerialnych i prawnych, jeżeli termin 30 lub 90 dniowy, upływa nie później niż w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia ich do ewidencji, do kosztów uzyskania przychodów zalicza się odpisy amortyzacyjne od tych środków lub wartości w części, w jakiej ich cena nabycia lub koszt wytworzenia wynikający z dokumentów (faktur, rachunków, umów), zostały uregulowane w terminie.
Jeżeli zobowiązanie zostało uregulowane w terminie późniejszym, podatnik w miesiącu uregulowania tego zobowiązania zwiększa koszty uzyskania przychodów o kwotę odpisów amortyzacyjnych, które nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów na wyżej wspomnianej podstawie.
Podstawa prawna:
- art. 3 ustawy z 16 listopada 2012 r. o redukcji niektórych obciążeń administracyjnych w gospodarce
Autor: Bogdan Świąder, specjalista podatkowy, były pracownik organów podatkowych
Opracowanie redakcyjne: Katarzyna Brzozowska
Zobacz także: