Podatnik odpowiada całym swoim majątkiem za wynikające ze zobowiązań podatkowych podatki. Oznacza to, że sam ponosi odpowiedzialność przed urzędem skarbowym za niezapłacony podatek. Małżonkowie mogą jednak być solidarnie zobowiązani do zapłaty zobowiązania. Możliwe są również przypadki, gdy będą oni ponosić odpowiedzialność za zaległości drugiego z nich (odpowiedzialność podatkowa). Nie jest natomiast możliwe przeniesienie odpowiedzialności karnej skarbowej – w tym przypadku za wykroczenie lub przestępstwo może być ukarany tylko sprawca. Oznacza to, że niezłożenie zeznania rocznego PIT przez jednego z małżonków nie spowoduje sankcji karnych skarbowych (kary grzywny) względem drugiego.
Żona może odpowiadać za niezapłacony podatek męża
Kategoria: PIT
Data: 10-05-2013 r.
Małżonkowie, chociaż są oddzielnymi podatnikami, mogą zdecydować się na wspólnie rozliczenie roczne podatku dochodowego. Z jednej strony pozwala im to na preferencyjne opodatkowanie, z drugiej natomiast stwarza solidarną odpowiedzialność za niezapłacony podatek wykazany w zeznaniu. W konsekwencji urząd skarbowy ma prawo do ściągnięcia zaległości od tego z małżonków, które w danej chwili ma lepszą sytuację materialną.
Łączne opodatkowanie oznacza wspólną odpowiedzialność
Małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych dochodów. Jeżeli jednak przez cały rok istnieje między nimi wspólność majątkowa i przez cały rok pozostają w związku małżeńskim, mogą – na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu PIT – być opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów. Opodatkowanie łączne następuje po uprzednim odliczeniu (odrębnie przez każdego z małżonków) przysługujących im ulg. W tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy ich łącznych dochodów.
W przypadku wspólnego opodatkowania oboje ponoszą odpowiedzialność za niezapłacony podatek.
Za zaległości podatkowe mogą odpowiadać inni członkowie rodziny
Członkowie rodziny, czyli zstępni (np. dzieci, wnuki), wstępni (np. rodzice, dziadkowie), rodzeństwo, małżonkowie zstępnych, osoby pozostające w stosunku przysposobienia (adopcji) oraz pozostające z podatnikiem w faktycznym pożyciu (konkubenci) mogą odpowiadać całym swoim majątkiem solidarnie z podatnikiem prowadzącym działalność gospodarczą za zaległości podatkowe wynikające z tej działalności:
- powstałe w okresie, w którym stale współdziałali z podatnikiem w jej wykonywaniu;
- osiągając korzyści z prowadzonej przez niego działalności.
Przepis dotyczący odpowiedzialności solidarnej z podatnikiem prowadzącym firmę stosuje się również do małżonków, którzy zawarli umowę o ograniczeniu lub wyłączeniu wspólności majątkowej, których wspólność majątkowa została zniesiona przez sąd, a także małżonków pozostających w separacji. Prawo do dochodzenia zaległych podatków od innych osób, które współdziałały z przedsiębiorcą potwierdzają również orzeczenia sądów administracyjnych.
Odpowiedzialność ta ograniczona jest do wysokości uzyskanych korzyści. Nie obejmuje natomiast podatków niepobranych oraz pobranych, a niewpłaconych przez małżonka (który wykonywał obowiązki płatnika lub inkasenta), chyba że zostały pobrane od:
- małżonka, zstępnych, wstępnych, rodzeństwa, małżonków zstępnych płatnika lub inkasenta;
- osoby pozostającej w stosunku przysposobienia z płatnikiem lub inkasentem;
- osoby pozostającej z płatnikiem lub inkasentem w faktycznym pożyciu.
Nie dotyczy jednak osób, wobec których w okresie stałego współdziałania z podatnikiem na podatniku ciążył obowiązek alimentacyjny – w zakresie wynikającym z obowiązku alimentacyjnego (czyli np. dzieci).
Narzeczeni nie odpowiadają za swoje podatki
Małżonek może odpowiadać za zobowiązania współmałżonka tylko, gdy powstały one po zawarciu małżeństwa. Przed ślubem nie powstaje wspólność majątkowa, a więc fiskus nie ma podstaw do domagania się podatku.
Podstawa prawna:
- art. 26, art. 97, art. 98, art. 104, art. 108–111 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.);
- art. 2, art. 6, art. 6a, art. 8 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.);
- art. 31 § 1 i 2, art. 43 § 1, art. 47 § 1 ustawy z 25 lutego 1964 r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r. poz. 788 ze zm.);
- art. 9 § 3, art. 56 § 4 ustawy z 10 września 1999 r. Kodeks karny skarbowy (tekst jedn. Dz.U. z 2013 r. poz. 186).
Bogdan Świąder, doradca podatkowy
Zobacz także:
Zaloguj się, aby dodać komentarz
Nie masz konta? Zarejestruj się »
