Ujemną marżę uwzględniamy przy rozliczaniu VAT od usług turystycznych

Spółka świadczy usługi turystyki. Większość usług dla turysty kupuje od podmiotów zewnętrznych. Podstawę opodatkowania działalności spółki stanowi marża pomniejszona o kwotę należnego podatku. Zdarza się, że na jednym produkcie występuje marża dodatnia (różnica między kwotą należności a ceną nabycia), natomiast na drugim marża ujemna (np. gdy wycieczkę wykupiło niewiele osób, a podatnik zapłacił za czarter całego samolotu).

W efekcie końcowym ustalając tę wielkość (marżę) na potrzeby rozliczenia należy wziąć pod uwagę efekt całej sprzedaży zrealizowanej w tym okresie, Ich suma, uwzględniająca zarówno wyniki dodatnie, jak i ujemne poszczególnych transakcji, pozwoli dopiero na prawidłowe określenie podstawy opodatkowania sprzedaży usług turystyki, realizując w ten sposób podstawowe zasady VAT, jakimi są zasady wielofazowości i proporcjonalności.

Podatnik spytał organ podatkowy, czy ustalając podstawę opodatkowania przy usługach turystycznych prawidłowo uwzględnia także marżę ujemną, która pomniejsza tym samym finalnie marżę wykazaną, jako podstawa opodatkowania w danym okresie rozliczeniowym? Jego zdaniem takie postępowanie jest prawidłowe. Dyrektor Izby skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 23 października 2012 r. (IPPP2/443-696/12-2/IŻ) nie zgodził się z podatnikiem. W konsekwencji sprawa trafiła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który uchylił interpretację.

Sąd przychylił się w pełni do stanowiska spółki i stwierdził, że jest ono zgodne z utrwalonym poglądem wyrażonym w orzecznictwie sądów administracyjnych. Sąd przypomniał tezy sformułowane przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 10 kwietnia 2013 r. (I FSK 774/12), dotyczących uwzględnia marży ujemnej przy ustalaniu podstawy opodatkowania przy usługach turystycznych. Wynika z nich, że art. 119 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT a także inne przepisy nie zabraniają sumowania marż uzyskanych przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym i obliczania kwoty podatku od łącznej marży.

Ponadto NSA stwierdził, że wykładnia językowa przepisów ustawy o VAT nie pozwala także na przyjęcie tezy, że treść ww. przepisów nakazuje obliczanie kwoty marży w odniesieniu do pojedynczej usługi turystycznej i od tak ustalonej marży trzeba obliczyć kwotę należnego podatku.