W interpretacji ogólnej z 14 czerwca 2013 r. minister finansów wyjaśnił, jak rozliczać VAT od dostawy terenów niezabudowanych w stanie prawnym obowiązującym do 31 marca 2013 r. oraz po tej dacie. Przepisy ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r. nie zawierały definicji terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę. Podatnicy mieli problem z zastosowaniem zwolnienia z podatku, przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT w sytuacji, gdy nie było planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Na potrzebę sprecyzowanie w ustawie o VAT pojęcia terenu budowlanego lub przeznaczonego pod zabudowę zwrócił uwagę Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) w składzie siedmiu sędziów, w wyroku z 17 stycznia 2011 r. (sygn. akt I FPS 8/10). Uwzględniając ten wyrok minister finansów wyjaśnił, że do 31 marca 2013 r., o możliwości zastosowania zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT (jeśli nie było planu zagospodarowania lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu), decydowały zapisy w ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.