Stosunek przysposobienia po osiągnięciu przez dziecko pełnoletniości

Możliwość rozwiązania przysposobienia przewiduje art. 125 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Rozwiązanie przysposobienia z przysposobionym, który ukończył osiemnasty rok życia możliwe jest jedynie, jeżeli zachodzą ku temu „ważne powody”. Nie jest więc tutaj wymagane ziszczenie się drugiej przesłanki rozwiązania przysposobienia, jaką jest „dobro dziecka”, a która jest obligatoryjna przy rozwiązaniu przysposobienia z niepełnoletnim przysposobionym. Jakie jednak są te „ważne powody”?

Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Najwyższego, rozwiązanie stosunku przysposobienia z osobą dorosłą jest uzasadnione, gdy dalsze trwanie przysposobienia narusza podlegający ochronie interes żądającego rozwiązania tego stosunku, lub gdy usprawiedliwiony jest wniosek o ostatecznym zerwaniu więzi rodzinnej. Ponadto, oceniając powody rozwiązania przysposobienia, należy wziąć pod uwagę wzajemne relacje łączące przysposobionego z przysposabiającym, zarówno w okresie po osiągnięciu przez przysposobionego pełnoletniości, jak i w okresie jego małoletniości.

Sąd, rozważając kwestię rozwiązania przysposobienia, powinien zbadać całokształt okoliczności danej sprawy, na co składa się m.in.: czas przez jaki przysposobienie trwało, porównanie okresu właściwych relacji między przysposobionym a przysposabiającym z okresem, kiedy te stosunki znacznie się pogorszyły, przyczyny zaistniałych konfliktów oraz wpływ każdej ze stron na ich powstanie, a ponadto społeczne skutki rozwiązania, bądź odmowy rozwiązania przysposobienia.