Analizując art. 12 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, należy uznać, iż unieważnienie małżeństwa z powodu choroby psychicznej jest możliwe, jeżeli istnienie owej choroby psychicznej w trakcie zawarcia małżeństwa, zagrażało małżeństwu lub zdrowiu potomstwa zrodzonego z tego związku.
Kodeks rodzinny i opiekuńczy traktuje chorobę psychiczną jako przeszkodę w zawarciu małżeństwa, a więc istnienie choroby psychicznej jest okolicznością, która uniemożliwia zawarcie małżeństwa z taką lub przez taką osobę. Przeszkoda ta nie odpada nawet w sytuacji, gdy w momencie zawierania małżeństwa osoba dotknięta chorobą działała z dostatecznym rozeznaniem. Powyższe stanowisko jest zasadne, gdyż z punktu widzenia art. 12 powołanej ustawy, nie jest istotny przejściowy stan świadomości takiej osoby, lecz ogólny stan jej zdrowia psychicznego w tym znaczeniu, że można ją uznać za zdrową psychicznie.
O unieważnienie małżeństwa z powodu choroby psychicznej może ubiegać się każdy z małżonków. Jednakże, jeżeli choroba psychiczna małżonka ustała, to nie można z tego powodu unieważnić małżeństwa.
