Istnieje kilka metod amortyzacji

Zgodnie z art. 32 ust. 3 ustawy o rachunkowości stosowanie okresów i stawek amortyzacji środków trwałych powinno być przez jednostkę okresowo weryfikowane, powodując odpowiednią korektę dokonywanych w następnych latach obrotowych odpisów amortyzacyjnych.

• metoda progresywna – zakładająca, że starzenie się obiektu powoduje wzrost kosztów jego eksploatacji spowodowany chociażby koniecznością częstych napraw i remontów. Przy tej metodzie amortyzacji stawki odpisów są rosnące;
• metoda malejącego salda (degresywna) – zakładająca, że wydajność pracy danego środka trwałego maleje w miarę jego starzenia się, a więc w celu jednakowego obciążenia kosztu jednostkowego produkowanych wyrobów kosztami z tytułu środków trwałych przyjmuje się stawki malejące w czasie;
• metoda naturalna (zakładająca, że zużycie środka trwałego jest jednakowe na każdą jednostkę jego pracy, np. sztukę, tonę, godzinę, kilometr). Przy tej metodzie amortyzacji zużycie jest proporcjonalne nie do czasu używania obiektu, lecz do ilości wykonanej pracy;

Stosowaną metodę amortyzacji należy wybrać w chwili przyjęcia składnika majątku do używania. Stosować ją należy do momentu zrównania kwoty odpisów amortyzacyjnych z wartością początkową. Nie można zatem dokonywać zmian metody amortyzacji, niemniej można w ramach jednej z wybranych metod podwyższać lub obniżać. Często spółki dokonują w trakcie działalności zmian metody amortyzacji, zapominając że na gruncie polskiego prawa jest to zabronione.