Ewidencja dopłat do kapitału podlegających zwrotowi

Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 17 ustawy o rachunkowości (dalej: UoR) inwestycje to aktywa nabyte w celu osiągnięcia korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości tych aktywów, uzyskania z nich przychodów w formie odsetek, dywidend (udziałów w zyskach) lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowej, a w szczególności aktywa finansowe oraz te nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, które nie są użytkowane przez jednostkę, lecz zostały nabyte w celu osiągnięcia tych korzyści.

Od stycznia 2009 r. zgodnie ze znowelizowaną definicją inwestycjami będą aktywa posiadane przez jednostkę w celu osiągnięcia z nich korzyści ekonomicznych wynikających z przyrostu wartości tych aktywów, uzyskania przychodów w formie odsetek, dywidend (udziałów w zyskach) lub innych pożytków, w tym również z transakcji handlowej, a w szczególności aktywa finansowe oraz te nieruchomości i wartości niematerialne i prawne, które nie są użytkowane przez jednostkę, lecz są posiadane przez nią w celu osiągnięcia tych korzyści.

Pojawia się także pogląd, że wszystkie dopłaty – bez względu na ich zwrotność – należy ujmować jako „Koszty finansowe”. Może to jednak prowadzić do zniekształcenia obrazu jednostki. Jeśli jednostka wie, że otrzyma z powrotem środki pieniężne, to bezzasadne jest najpierw odpisywanie ich w koszty a potem – w chwili otrzymania zwrotu – w przychody finansowe.

Dopłaty podlegające zwrotowi należałoby ująć w zależności od przewidywanego terminu zwrotu, jako:

• inwestycję krótkoterminową, – jeśli przewidywany termin otrzymania zwrotu z uwzględnieniem trzymiesięcznego terminu od ogłoszenia o zwrocie były krótszy niż 12 miesięcy;
• inwestycję długoterminową – jeśli przewidywany termin otrzymania zwrotu z uwzględnieniem trzymiesięcznego terminu od ogłoszenia o zwrocie były dłuższy niż 12 miesięcy albo nie byłby określony.