Kryterium rozróżniającym poszczególne rodzaje kosztów będzie rodzaj ich związku z przychodami. Koszty podzielone są na te, które będą bezpośrednio związane z przychodami, oraz te, których związek z przychodami będzie jedynie pośredni.
Za dzień poniesienia kosztu uważa się:
- dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo
- dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji, gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.
W konsekwencji za dzień poniesienia kosztów nie zawsze uważa się faktyczny dzień uiszczenia danego wydatku, ale generalnie dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych.
Faktura korygująca nie dokumentuje odrębnego, niezależnego zdarzenia gospodarczego, lecz odnosi się ściśle do stanu zaistniałego w przeszłości.
Punktem odniesienia do faktury korygującej jest zatem faktura pierwotna, dlatego też korekta kosztów uzyskania przychodów zawsze powinna być dokonywana wstecz, do okresu w którym dany wydatek został pierwotnie poniesiony.
Stanowisko takie potwierdził Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 26 października 2011 r., nr IBPBI/2/423-874/11/MS, w którym czytamy:
„(…) Przepisy ustawy o pdop nie określają szczególnych zasad dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów. Zatem, wystawiona faktura korygująca nie zmienia momentu poniesienia i potrącenia kosztu, a jedynie jego wysokość.
Odnosząc powyższe do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że Spółka powinna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów, wynikających z otrzymanej faktury korygującej, w okresie rozliczeniowym, którego dotyczyła pierwotna faktura.
Reasumując, stanowisko Spółki, iż korekta kosztów podatkowych, winna zostać dokonana w miesiącu, w którym faktycznie koszty zostały poniesione, jest prawidłowe (…)”.
Zobacz także:
