Zobowiązania długoterminowe w bilansie (B.II.)
W pozycji zobowiązań długoterminowych prezentujemy zobowiązania wymagalne w okresie przekraczającym 12 miesięcy od dnia bilansowego.
Zobowiązania długoterminowe wyceniamy na dzień bilansowy w kwocie wymagającej zapłaty, przy czym zobowiązania finansowe, których uregulowanie zgodnie z umową następuje drogą wydania aktywów finansowych innych niż środki pieniężne lub wymiany na instrumenty finansowe - według wartości godziwej.
Oznacza to, iż stan zobowiązań należy wykazać wraz z odsetkami z tytułu zwłoki w zapłacie, jeżeli jednostka - jako nabywca - została nimi obciążona przez wierzyciela lub zgodnie z umową i zasadą memoriału sama je naliczyła.
Z drugiej strony trzeba pamiętać, aby wyłączyć z ksiąg rachunkowych zobowiązania, które w ciągu roku obrotowego uległy przedawnieniu lub umorzono je.
Od 2009 r. zobowiązania finansowe można także wyceniać w skorygowanej cenie nabycia. Dotyczy to jednak raczej tych jednostek, które poddają swe sprawozdania finansowe badaniu przez biegłego rewidenta. Ten model stosuje się do wyceny zobowiązań finansowych takich jak: zobowiązania z tytułu kredytów i pożyczek, wyemitowanych dłużnych papierów wartościowych czy z tytułu leasingu finansowego.
Zobowiązania krótkoterminowe w bilansie (B.III.)
Zobowiązania krótkoterminowe wyceniamy analogicznie, jak zobowiązania długoterminowe czyli w kwocie wymagającej zapłaty, przy czym zobowiązania finansowe, których uregulowanie zgodnie z umową następuje drogą wydania aktywów finansowych innych niż środki pieniężne lub wymiany na instrumenty finansowe - według wartości godziwej. Zobowiązania finansowe można także wyceniać w skorygowanej cenie nabycia.
