Zarachowanie zapłaty na poczet jednego z długów może mieć zastosowanie wtedy, gdy spełnione przez dłużnika świadczenie nie pokrywa wszystkich długów tego samego rodzaju. W takiej sytuacji zarówno dla dłużnika, jak i dla wierzyciela może nie być obojętne, na poczet którego z długów zaliczyć dokonaną spłatę. Sprawę tę, jeżeli strony nie umówiły się inaczej w umowie, regulują przepisy art. 451 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny.
Zarachowanie zapłaty na poczet jednego z długów
Jak jednostka budżetowa powinna rozliczyć zapłatę należności o charakterze cywilnoprawnym, w przypadku gdy kwota wpłaty nie jest wystarczająca na pokrycie należności głównej i odsetek.Poznaj zasadę zarachowania zapłaty na poczet jednego z długów.
Decyzja w tym względzie należy w pierwszej kolejności do dłużnika. Może on wskazać dług, który chce uiścić przy spełnieniu świadczenia, ale tylko do momentu zarachowania go przez wierzyciela. Dyspozycja wydana przez dłużnika co do zarachowania wiąże wierzyciela, z wyjątkiem należności ubocznych, do których zaliczamy odsetki, oraz zalęgających świadczeń głównych.
Zasada ta ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, w której dłużnik dokonuje dobrowolnej zapłaty. Nie ma ona natomiast zastosowania do spłaty należności, co następuje w drodze postępowania egzekucyjnego.
Natomiast w sytuacji, w której dłużnik nie wskaże długu, który ma być zaspokojony z dokonanej spłaty, decyzja w tej sprawie przechodzi na wierzyciela. Powinien on dokonać zarachowania zapłaty w pokwitowaniu, które przyjęte przez dłużnika bez zastrzeżeń oznacza wyłączenie dłużnika, co do oznaczenia kolejności zapłaty.
W przypadku, gdy ani dłużnik, ani wierzyciel nie oznaczy sposobu zarachowania, decyduje wymagalność długów. Jeżeli kilka długów jest wymagalnych jednocześnie, a spłata jest niewystarczająca na pokrycie wszystkich o tej samej dacie wymagalności, wówczas spłatę tę zalicza się proporcjonalnie na poczet wszystkich.
Rozporządzenie ministra finansów z 7 grudnia 2010 r. w sprawie sposobu prowadzenia gospodarki finansowej jednostek budżetowych i samorządowych zakładów budżetowych (tekst jedn.: Dz.U. z 2015 r. poz. 1542).
Ustawa z 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz.U. z 2018 r. poz. 395 ze zm.).