System poboru opłat viaToll, który ruszył 3 lipca 2011 r., okazał się czymś więcej, niż wskazywałaby na to jego nazwa. Okazał się system nakładania kar. Często niezasadnych. Przewoźnicy muszą wiedzieć, jak obronić się przed arbitralnymi i często absurdalnymi zarzutami Głównego Inspektoratu Transportu Drogowego.
Listę zarzutów można otworzyć małym paradoksem. Według istniejących regulacji prawnych, do ponoszenia opłat za korzystanie z autostrad i dróg ekspresowych zobowiązani są „korzystający z dróg publicznych”, czyli przewoźnicy – jako przedsiębiorcy. Natomiast kary nakładane są na „kierującego pojazdem” – czyli na kierowców. Innymi słowy, jeśli szef nie zapłaci, pracownik dostaje mandat.
Jest to tym bardziej irytujące, że do tej pory nie wypracowano jednoznacznej interpretacji artykułu 13k ustawy o drogach publicznych. Mówi on, że kara za przejazd drogą publiczną bez uprzedniego uiszczenia opłaty wynosi 3000 zł, a w przypadku niepełnego uiszczenia opłaty - 1500 zł.
Przewoźnicy muszą pamiętać o możliwości odwołania się od decyzji ITD. Nie wolno podpisywać protokołu z kontroli tak, jak go wystawiają inspektorzy. Należy, w polu „Uwagi kontrolowanego”, wpisywać uwagi – im więcej, tym lepiej. Dla rozpatrujących odwołanie będzie to oznaczało, że już na etapie nakładania kary istniały wątpliwości co do jej słuszności.
Można również, jeśli jest się pewnym swojej racji, nie podpisać protokołu w ogóle. Zaraz po powrocie z trasy należy uruchomić proces reklamacji, w terminie 14 dni złożyć wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy wraz z uzasadnieniem i przede wszystkim wnieść o uchylenie rygoru natychmiastowej wykonalności kary. Trzeba walczyć o swoje!
