Regulamin ZFŚS powinien precyzyjnie ustalać prawo do świadczeń

Data: 06-06-2013 r.

Pracodawca nie może wydatkować środków na określone w dokumentach firmy cele, jeśli odmiennie reguluje te kwestie ustawa o ZFŚS. Wynika to z faktu, że ustawa o funduszu socjalnym ma nadrzędne znaczenie w stosunku do zapisów w regulaminie ZFŚS.

Nie każdy regulamin ZFŚS musi przewidywać możliwość dofinansowania wszystkich rodzajów działalności socjalnej, określonych w ustawie o funduszu socjalnym. Może się w nim znaleźć np. zapis informujący o tym, że środki ZFŚS przeznaczone są tylko na dofinansowanie różnych form wypoczynku. Zapis taki musi być skonsultowany ze związkami zawodowymi lub reprezentantem załogi. W ten sposób środki ZFŚS mogą być przeznaczone na te formy działalności socjalnej, na które istnieje największe zapotrzebowanie ze strony załogi.

Pojęcie działalności socjalnej, zawarte w ustawie o funduszu socjalnym, jest dość ogólnikowe. Dlatego też dokładne wyjaśnienie, co zalicza się do danego rodzaju działalności socjalnej, powinno znaleźć się w regulaminie ZFŚS. Przykładowo – do różnych form wypoczynku można zaliczyć: dopłaty do wczasów organizowanych przez uprawnione instytucje, wypoczynku organizowanego we własnym zakresie przez uprawnionego (tzw. wczasy pod gruszą), dopłaty do kolonii, obozów i zimowisk, a do działalności kulturalno-oświatowej – zakup biletów do kina, teatru, opery oraz na koncerty.

W ustawie o funduszu socjalnym nie ma żadnych informacji na temat zasad występowania o przyznanie dofinansowania lub świadczenia. Zasady te także powinny być szczegółowo określone w regulaminie ZFŚS. Powinny się w nim znaleźć np. informacje o dokumentach, które musi przedłożyć osoba chcąca skorzystać z dofinansowania, terminie na ich złożenie, konsekwencjach ich niedostarczenia czy też o częstotliwości przyznawania dopłat do wypoczynku z ZFŚS oraz procedurze odwoławczej w razie nieprzyznania świadczenia albo dofinansowania.

Bardzo często pracodawcy nie zamieszczają w regulaminach ZFŚS informacji o minimalnej długości wczasów – zarówno wykupionych w biurze podróży, jak i zorganizowanych we własnym zakresie – uprawniającej do skorzystania z odpowiedniego dofinansowania. Brak takiego zapisu powoduje, że praktycznie każde, nawet kilkudniowe, wczasy powinny być objęte dofinansowaniem, oczywiście pod warunkiem że dana osoba spełniła pozostałe wymogi.

Przykład: Pracownik Marcin Jeżewski wystąpił w kwietniu do pracodawcy o dofinansowanie 7-dniowych wczasów. Pracodawca odmówił, twierdząc, że dofinansowanie przysługuje tylko do wczasów 14-dniowych. Ponieważ w regulaminie ZFŚS ustalonym w tym zakładzie nie została określona minimalna długość wypoczynku pracownika uprawniająca do dopłat, postępowanie pracodawcy jest nieprawidłowe.

Podstawa prawna: ustawa z 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2012 r. poz. 592).

Andrzej Wilczyński, specjalista w zakresie wynagrodzeń


Zobacz także:

Zaloguj się, aby dodać komentarz

Nie masz konta? Zarejestruj się »

Zobacz także

Oskładkowanie umów cywilnoprawnych – 11 odpowiedzi na pytania

pobierz

Okres zasiłkowy

pobierz

Jak rozliczać ekwiwalent za niewykorzystany urlop w 2017 roku

pobierz

Dokumenty ubezpieczeniowe – 8 odpowiedzi na pytania

pobierz

Polecane artykuły

Array ( [docId] => 32471 )
Array ( [docId] => 32471 )