Od 1 stycznia 2013 r. karta ubezpieczenia zdrowotnego nie jest wymagana, jeżeli osoba ubezpieczona potwierdzi swoją tożsamość przez okazanie dowodu osobistego, paszportu, prawa jazdy albo legitymacji szkolnej. Przy czym legitymacja szkolna może być okazana jedynie przez osobę, która nie ukończyła 18. roku życia.
Osoby ubezpieczone nie mają obowiązku okazywania dokumentu potwierdzającego ubezpieczenie zdrowotne. Natomiast dla podmiotów świadczących usługi medyczne potwierdzenie przez NFZ (przez dokument elektroniczny) posiadania uprawnień przez daną osobę będzie stanowiło gwarancję udzielenia świadczeń osobie do nich uprawnionej. Wyjątkiem jest potwierdzanie prawa do świadczeń finansowanych ze środków publicznych dzieci do lat 3, nie posiadających numeru PESEL. W ich przypadku potwierdzeniem prawa do świadczeń będzie numer PESEL rodzica.
Jeśli nie jest możliwe zweryfikowanie prawa do świadczeń na podstawie numeru PESEL lub też jeśli sprawdzenie tego numeru w Centralnym Wykazie Ubezpieczonych okaże się negatywne, stosuje się procedurę zastępczą. Świadczeniobiorca może wtedy przedstawić inny dokument potwierdzający prawo do świadczeń opieki zdrowotnej (np. legitymację ubezpieczeniową z aktualnym wpisem, ZUS RMUA), a jeżeli takiego dokumentu nie ma, złożyć pisemne oświadczenie o przysługującym mu prawie do świadczeń.
Oświadczenie takie musi zawierać:
- imię i nazwisko,
- adres zamieszkania,
- wskazanie podstawy prawa do świadczeń opieki zdrowotnej,
- numer PESEL oraz
- wskazanie dokumentu, na podstawie którego świadczeniodawca potwierdził tożsamość świadczeniobiorcy.
W przypadku osób nieposiadających numeru PESEL należy przedstawić serię i numer dowodu osobistego, paszportu lub innego dokumentu stwierdzającego tożsamość. Świadczeniodawca będzie natomiast potwierdzać podpisem na oświadczeniu dane identyfikujące dokument, na podstawie którego potwierdzono tożsamość.
Jeśli świadczeniobiorcą jest osoba małoletnia oraz w przypadku innych osób nieposiadających pełnej zdolności do czynności prawnych, oświadczenie składać będzie przedstawiciel ustawowy albo opiekun prawny lub faktyczny w rozumieniu ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Będą to zatem rodzice albo opiekun faktyczny, czyli osoba sprawująca, bez obowiązku ustawowego, stałą opiekę nad pacjentem, który ze względu na wiek, stan zdrowia albo stan psychiczny wymaga takiej opieki.
W tym roku świadczeń zdrowotnych udziela się w nagłych przypadkach, bez potwierdzenia do nich prawa, z zastrzeżeniem że osoba, której udzielono takich świadczeń ma obowiązek to prawo udowodnić w późniejszym terminie. Musi ona przedstawić dokument potwierdzający prawo do świadczeń opieki zdrowotnej albo złożyć oświadczenie o posiadaniu prawa do tych świadczeń:
- w terminie 14 dni od dnia rozpoczęcia udzielania świadczenia opieki zdrowotnej,
- jeżeli świadczenie to jest udzielane w oddziale szpitalnym – w terminie 7 dni od dnia zakończenia udzielania świadczenia opieki zdrowotnej.
W przypadku gdy świadczeniobiorca nie okaże dokumentu poświadczającego prawo do świadczeń z opieki zdrowotnej, zostanie obciążony kosztami leczenia. Świadczeniodawca będzie mógł dochodzić pokrycia kosztów leczenia.
Podstawa prawna:
- art. 50 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2008 r. nr 164, poz. 1027 ze zm.).
Autor: Andrzej Wilczyński, specjalista w zakresie wynagrodzeń
Opracowanie redakcyjne: Renata Kajewska
Zobacz również:
