Za zgodą pracownika potrąceń z zasiłku można dokonać bez ograniczeń

Przystąpienie do ubezpieczenia grupowego jest dobrowolną decyzją pracownika, w związku z czym to zatrudniony wyraża zgodę na dokonywanie potrącenia składek z wypłacanego przez pracodawcę wynagrodzenia czy zasiłku. Oświadczenie pracownika o wyrażeniu zgody na potrącenie musi być, pod rygorem nieważności, sporządzone na piśmie.

W przypadku wynagrodzenia za pracę (czy też wynagrodzenia za czas choroby) art. 91 § 2 pkt 2 Kodeksu pracy zastrzega jednak, że przy potrącaniu za zgodą pracownika takich należności, jak np. składki związkowe, składki z tytułu pożyczki czy właśnie składki ubezpieczeniowe, wolna od potrąceń musi być kwota stanowiąca 80% minimalnego wynagrodzenia za pracę.

Natomiast potrącenia z zasiłków z ubezpieczenia społecznego są dokonywane na odrębnych zasadach, które określają przepisy ustawy o emeryturach i rentach z FUS. Artykuł 139 tej ustawy wymienia należności, jakie mogą być potrącone z zasiłku bez zgody pracownika (należą do nich m.in. sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na zaspokojenie należności alimentacyjnych, należności alimentacyjne potrącane na wniosek wierzyciela na podstawie przedłożonego przez niego tytułu wykonawczego oraz sumy egzekwowane na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne).

W takich przypadkach granice potrąceń określa art. 140 ustawy emerytalnej. Obowiązują także kwoty wolne określone w art. 141 tej ustawy. Natomiast w przypadku dobrowolnych potrąceń, dokonywanych z zasiłku za pisemną zgodą zatrudnionego, nie obowiązują kwoty wolne ani granice potrąceń. Z przysługującego ubezpieczonemu zasiłku potrąca się w pierwszej kolejności zaliczkę na poczet podatku dochodowego. Z kwoty zasiłku netto, po uzyskaniu pisemnej zgody zatrudnionego, pracodawca może potrącić składkę na ubezpieczenie grupowe.