W myśl przepisów Kodeksu pracy wynagrodzenie oraz dodatek za pracę w godzinach nadliczbowych może być zastąpione ryczałtem, którego wysokość powinna odpowiadać przewidywanemu wymiarowi pracy w godzinach nadliczbowych. Ryczałt taki mogą otrzymywać pracownicy wykonujący stale pracę poza zakładem pracy.
W przypadku pracowników, podstawę wymiaru składek stanowi przychód w rozumieniu przepisów podatkowych osiągany z tytułu pozostawania w stosunku pracy. Zaliczamy do niego wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania. Wśród tych wypłat ustawa podatkowa wymienia wprost m.in. wynagrodzenia za godziny nadliczbowe. Jak wspomniano na wstępie wynagrodzenia te mogą przybrać formę ryczałtu.
Wynagrodzeń za nadgodziny (w tym ryczałtów) nie znajdziemy w rozporządzeniu ministra pracy i polityki socjalnej z 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. nr 161, poz. 1106, ze zm.). Oznacza to, że zarówno wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych (wraz ze stosownym dodatkiem), jak i ryczałty przyznane pracownikom za pracę ponadnormatywną należy uwzględnić w podstawie wymiaru składek na ZUS.