Wskazana reguła nie dotyczy natomiast osób:
-
prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, które mają ustalone prawo do renty innej niż renta z tytułu niezdolności do pracy,
-
mających ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, które prowadzą pozarolniczą działalność inną (np. są wspólnikami spółki jawnej, komandytowej) niż pozarolnicza działalność gospodarcza,
-
mających ustalone prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, które współpracują przy prowadzeniu pozarolniczej działalności,
-
pobierających renty rodzinne,
-
mających ustalone prawo do np. „wojskowych czy policyjnych rent inwalidzkich” przyznawanych z tytułu „niezdolności do służby” czy rent rolniczych z tytułu niezdolności do pracy, o których mowa w ustawie z 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników.
Osoby te z tytułu prowadzenia działalności lub współpracy nadal podlegają ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym dobrowolnie.
Przepis art. 9 ust. 4c powołanej wyżej ustawy dotyczy tylko tych przedsiębiorców, którzy maja prawo do renty z tytułu niezdolności do pracy, ustalonej decyzją ZUS, a więc prawo do renty z powszechnego systemu zabezpieczenia społecznego. Przedmiotowy przepis nie znajduje więc zastosowania do przedsiębiorców, którzy mają prawo do wojskowej lub policyjnej renty z tytułu niezdolności do służby, czy też prawo do rolniczej renty z tytułu niezdolności do pracy, do której prawo stwierdza KRUS.
Obowiązkiem ubezpieczeń emerytalnego, rentowych i wypadkowego przedsiębiorcy uprawnieni do renty z tytułu niezdolności do pracy z powszechnego systemu zabezpieczenia społecznego objęci są tylko do dnia nabycia prawa do emerytury. Z tym dniem przedmiotowe ubezpieczenia dla omawianych przedsiębiorców ponownie stają się dobrowolne. Jest to przepis obligatoryjny. Osoba zainteresowana nie ma wyboru tzn. czy wybrać rentę, czy świadczeni e emerytalne.